Op culinaire „pelgrimstocht" VI
In Zeeland, het land
waar het eten goed is
CULINAIR AVONTUUR MET
„ZEELAND MAGAZINE".
Onze medewerker Georges de
1' Escaut bezocht samen met zijn
vrouw Oursette een aantal
Zeeuwse restaurants. Op deze pa
gina's kunt u weer kennisnemen
van het culinaire avontuur van
het smulgrage paar.
Het ligt in onze én hun bedoe
lingen ook in volgende nummers
van Zeeland Magazine verslag te
laten uitbrengen van tongstre-
lende ervaringen, opgedaan in
weer andere eetgelegenheden van
klasse. Want Zeeland telt een
aantal culinaire heiligdommen,
wier namen behalve in Miche-
iingidsen en andere geloofwaar
dige geschriften ook de moeite
waard zijn in Zeeland Magazine
vermeld te worden.
En niet alleen de namen, maar
ook de heerlijkheden, die er in die
etablissementen te genieten val
len, dienen beschreven te worden.
Opdat ook u, waarde lezer, er uw
voordeel mee zult kunnen doen.
Wij zijn graag uw gids in Zee
land, het land waar het eten goed
is.
Tekst: Georges de I' Escaut.
„Ga ook eens op verkenning op Noord-Beveland. Ook daar moeten
„smultempeltjes", culinaire „heiligdomme" te ontdekken zijn," zo raadde
iemand ons aan. Er was reden genoeg dit advies op te volgen, want
ook dit deel van Zeeland kent etablissementen waar het vertoeven
een lust voor oog en mond is.
„Kortgene maar eens proberen,' zei ik op een herfsterige avond tegen
Oursette. We reden dit goede dorp binnen, zeg maar vanaf de havenzijde,
en al direkt werd ons oog getroffen door de kroegjes en restaurantjes,
die in dit dorp naar verhouding dan nogal talrijk aanwezig zijn.
Zoiets kan de stemming alleen maar
verhogen, dachten we. En goedgemutst
hielden we stil bij een pitoresk geveltje
aan de Hoofdstraat, waarachter het
knusse interieur van „De Waardin"
schuil ging.
Die naam alleen al trok ons aan. Zou
de ontvangst ook zo gastvrij zijn als
die naam doet vermoeden? Inderdaad,
nauwelijks binnengetreden in de laag-
zolderige „gelachkamer", werd ons na
de begroeting gevraagd of we niet aan
het knappend houtvuur wilden plaats
nemen om ons „drankje vooraf" te nut
tigen. En zo deden we, ons gezellig ver
kneuterend bij het haardvuur, terwijl
wij aan onze aperitiefjes nipten.
„Schattig interieur," zei Oursette, en
zoals gewoonlijk had ze gelijk. Een vrij
lage balkenzolder, plavuizen op de vloer,
kloosterstoeltjes, een gezellig tikkende
hangklok, schilderijen van Veere en de
zee aan de crême-kleurige wanden.
Petroleum-lampen aan de zolder en veel
„groen" overal.
Een forse steen boven de open haard
deed ons kond van het feit, dat ene
Baljuw Step eens de eerste steen had
gelegd. Als dat de eerste steen van de
herberg „De Waardin" is geweest, dan
heeft deze Baljuw een zeer goede daad
gedaan
De spijskaart bleek een keur aan lek
kers te beschrijven en vermeldde rede
lijke prijzen. „Nu eens geen visgerecht
met witte wijn," hadden we afgesproken
En hoewel de schotels met tong, tarbot,
paling en zalm ons verlokkend vanaf
de menukaart toelachten, werd het voor
beiden een vleesgerecht.
Oursette koos voor een „Tournedos
Dyon", ik voor een „Estoufade Proven-
gale." Als voorgerecht nam Oursette
een heldere Ossestaartsoep met Ma
deira 6,die zij als „kruidig" om
schreef. Terwijl ze de lof zong van de
fijne groenten en worteltjes, die op
bescheiden, maar toch voldoende mate
in de soep waren verwerkt.
Ik had een lichtgebonden mosterd-
preisoep gekozen 4,50). Een pittig,
toch niet al te sterk smakend geheel,
dat een uitstekende aanloop was naar
mijn hoofdgerecht, de „Estoufade Pro-
vengale 22,50). Die bestond uit gebra
den stukjes lamsvlees, met champig
nons, uien, paprika's, enkele olijven,
wat gerookt spek. En dat alles lichtelijk
gedrenkt in een rode wijn-knoflooksaus:
een robuust, wat boertig, maar nochtans
charmant geheel. Stevig en pittig in de
mond, maar niet te zwaar op de maag.
Oursette's „Tournedos Dyon" 26,50)
was toebedekt met een mosterd-room
saus, verse peperkorrels en cognac. Zij
was onder het nuttigen ervan in staat
slechts twee woorden uit te brengen:
„mals, zalig...."
Bijna vergat ik te vermelden, dat bij
onze soepjes warm stokbrood werd op
gediend, vergezeld van twee soorten
kruidenboter en een potje roomboter.
De wijnkaart van „De Waardin" sprak
van diverse Bourgognes, Bordeaux,
Rhone-, Rijn- en Moselwijnen, alsmede
van Rosé's. Voor 13,was er al een
Beaujolais Village, maar voor een Pu-
ligny Moutrachet moest wel 70,uit
de beurs worden opgediept. Huiswijnen
kostten per glas 3,75.
Maar de kaart vertelde ons ook, dat
er Italiaanse, Spaanse en Portugese wjj-
nen waren. Wij kozen een „Dao Reserve
1971 Vila Nova de Gaia Portugal"
24,Deze fruitige, rode wijn had
allure, een heel prettige afdronk en
deed het uitstekend bij de door ons ge
kozen gerechten. We raakten er door
in een zonnige stemming!
13
