JACHTWERF
OOSTWATERING
YAMAHA
de buitenboordfamilie
Peelandan d'achterdeure
omw
hoog. Zo ontzettend hoog. En een mensen
massa... wat een volte. En zo veel leven...!
Wat maakten ze allemaal een leven. Hoe
anders dan in de stille dorpsstraat van
Schraskerke,* waar je de stappen van je
eigen klompen altijd wel kon horen. Be
halve als er bij de smid hard gehamerd
werd.
En waar iedereen je goeiendag zei. Altijd.
En hier liepen ze allemaal stommerdje te
spelen. Niemand die ook maar één woord
tegen hem zei. En allemaal hadden ze haast.
Ze moesten allemaal ergens nodig snel we
zen. En ze waren kennelijk al te laat
Dat was nu de grote stad. Het Babyion,
waarover dominie Cnoop onderlaatst nog
gepreekt had. Allemaal ontucht en zonde.
Vreed. Dat je daar nu als een fatsoenlijk
mens alleen maar een bril kon krijgen.
Het wachten duurde erg lang. Hij was nu
al geruime tijd van huis. Hij moest wel eens
een kleine kommissie doen. Eindelijk was
er geen mens meer. Nu was hij. Maarten,
aan de beurt.
„Waarom ben je niet eerder binnen ge
komen?" vroeg de dokter niet onvriendelijk.
„Je was toch één van de eersten in de
wachtkamer?"
Hij had een witte jas aan. Net als een
slachter. Maarten zei niets. Wat moet je
ook zeggen bij een oogdokter?
„Heb je alle mensen maar voor laten
gaan?" vroeg de dokter.
Maarten knikte heftig. Het was de vraag
maar of die dokter dat ook zag. 't Was er
onbehoorlijk donker in die kamer. Alleen
een paar felle lampen.
Toen Maarten buiten stond, moest hij
nodiger dan ooit...! Het was meer dan tijd.
Maar, ga je gang maar in zo'n grote stad.
Overal huizen en mensen. En dan Maarten
wezen. Er zijn er wel zotter dan hij, die
dan geen raad meer weten. Hij kon ook
nergens een vertrouwlijke boom gewaar
worden op een gelegen plekje.
In zijn nood vroeg hij ook nog eens aan
een andere boere-man of die hem terecht
kon wijzen. Maar die was ook vreemd en
zei, dat-ie dat maar aan een Middelburger
moest vragen. En dan vragen om hem een
UI-RE-NOR te wijzen.
Toen was er één die wees Maarten zo'n
groot, hoog, ijzeren ding, dat volgeplakt
zat met reklameplaten. Nu was dat zo'n
schakelkast van de elektra, maar Maarten
schoot er goedgelovig op af als een bok
op een haverkist, want het werd nu wel
de hoogste tijd. Zes, zeven keer liep hij er
in een drafje omheen. Zeg maar, met het
geweer in de aanslag. Maar het was geen
waar, weet je! Hij kon er niets kwijt. Ner
gens was er een gat of een deurtje in dat
ding.
Hij vroeg nog aan een boere-man en die
zei: „Ga maar met me mee. Ginder henen.
Daar zie je het station al. Daar moet ik
ook naar toe."
Maar Maarten bijhouden kon hij niet. Die
liep als een postpaard. In de verlossende
richting. Tot zijn opluchting, zag hij, zoals
Dalebout hem had duidelijk gemaakt, een
klok in de gevel van het gebouw. En hij
schoot als een schicht langs de kaartjes
knipper, die hem achterna zette en hem
pas inhaalde, toen Maarten verdween onder
een opschrift: WATERPLAATS. Met koeien
van letters, waar hij echt geen bril voor
nodig had.
Maarten had zo de schrik van de grote
stad te pakken, dat hij later pertinent wei
gerde geheel tegen zijn volgzame natuur
in om nog naar die oogdokter te gaan.
Hij had er wat anders op gevonden. Hij
vroeg zijn voogd, ieder jaar met Pasen, een
nieuw kerkboek. Iedere keer een grotere
druk. Ten laatste had hij een exemplaar,
dat niet meer paste, in geen enkele zak
van zijn vest of hemdrok. Zo groot was dat.
'n Ietsje kleiner dan een trouwbijbel.
(Fragment uit ongepubliceerde
novelle „Malle Maarten").
Schraskerke 's-Heer Arendskerke.
Stekkeren flink doorstappen.
Erremuje Arnemuiden.
Vreed ontzettend.
1000 M KIJKEN BU
a
a
'N BEGRIP ONDER DE WATERSPORTERS.
POLREDIJK13B, VEERE-ZEELAND-NEDERLAND
TELEFOON: 01181-665
De Yamaha
buitenboord-familie
telt meer dan 40 le
den! De sterkste
familie
leden zijn
de "40", de "55", de
"75" en de "85". Ze
combineren geweldi
ge kracht met een
laag verbruik. Je ziet
de kracht niet direkt
van ze af, want ze zijn com
pact gebouwd. Maar ze heb
ben wèl meer cilinderinhoud
dan hun klassegenoten! Het
is toch eigenlijk geen won
der dat heel Nederland ze
graag ziet?
Zojuist verschenen:
Een boekwerkje van 88 pagina's, geschreven door
Kees van Boven, in Noord-Bevelands dialect. Het
boekje behandelt in dichtvorm een groot aantal
humoristische en andere belevenissen uit een ver
en dichtbij verleden, zoals „De Stoamfiets", „De
reize van Betje", „Joane en d'r Solex", „Mee Siene
op de brommer" en vele andere.
De prijs bedraagt 19,50, exclusief verzendkosten.
Uw bestelling wordt graag ingewacht door de
drukker en uitgever van het boekje:
DRUKKERIJ MARKUSSE WISSENKERKE
Postbus 1, 4490 AA Wissenkerke, Tel. 01107 - 1308.
28
