Op culinaire „pelgrimstocht" IV
In Zeeland, het land
waar het eten goed is
Tekst: Georges de l'Escaut.
„Op naar Zeeuws-Vlaanderen," zeiden Oursette en ik tot elkaar. We wilden
in het Zeeuwse deel van het goede Vlaanderen op ontdekkingstocht naar een
aan Lucullus gewijd „heiligdom". Immers, ook dat deel van onze provincie kent
menige plaats waar eten wordt verstrekt, niet alleen tot maagvulling, maar
vooral met het doel van de maaltijd een artistieke bezigheid te maken. De
weergoden hadden echter anders beslist. Een mist trok de Scheldemonding
binnen. „We varen nog wel naar de overkant, maar het is beslist niet zeker
of we ook terugkeren als die mist erg dik wordt," zeiden ons de varenslieden
van de Provinciale Stoombootdienst.
CULINAIR AVONTUUR MET
„ZEELAND MAGAZINE".
Onze medewerker Georges de 1'
Escaut bezocht samen met zijn vrouw
Oursette een aantal Zeeuwse restau
rants. Op deze pagina's kunt u weer
kennisnemen van het culinaire avon
tuur van het smulgrage paar.
Het ligt in onze én hun bedoelingen
ook in volgende nummers van Zee
land Magazine verslag te laten uit
brengen van tongstrelende ervarin
gen, opgedaan in weer andere eet-
gelegenheden van klasse. Want Zee
land telt een aantal culinaire heilig
dommen, wier namen behalve in
Michelingidsen en andere geloofwaar
dige geschriften ook de moeite
waard zijn in Zeeland Magazine ver
meld te worden.
En niet alleen de namen, maar ook
de heerlijkheden, die er in die eta
blissementen te genieten vallen, die
nen beschreven te worden. Opdat ook
u, waarde lezer, er uw voordeel mee
zult kunnen doen.
Wij zijn graag uw gids in Zeeland,
het land waar het eten goed is
„Spijtig, Zeeuws-Vlaanderen, dan maar een
volgende keer," dachten we. Maar wat nu?
Een snel telefoontje naar Middelburg leerde
dat er bij het „Restaurant Francais La Cas-
telière" nog een plaatsje voor ons vrij was.
Welnu, in dit établissement, gelegen aan
de Vlasmarkt, deden we een „rijke" ervaring
op. Hier wachtte ons een smulfeest, een
culinair evenement een Frans restaurant
waardig. „Restaurant Francais," jawel, dat
is geen snobistische dikdoenerij. Want ei
genaar Patrick Casteleijns, die samen met
zijn charmante vrouw Marianne dit eet
huisje tot een plekje van waar smulgenot
maakt, is Fransman, maar met een Neder
landse voorvader. Patrick en Marianne ken
nen de kneepjes van de echte Franse keuken
van haver tot gort, al gebruiken zij deze
ingrediënten zelden.
„Wat een snoezig interieur," zei Our
sette, nippend aan haar Franse Vermout.
En inderdaad, de zachtrose tafelkleden, de
witte stoelen, het rood van de plavuizen
en de balkenzolder zorgden met hun typische
tintencombinatie voor een apart, intiem
sfeertje.
De spijskaart was geheel in 't Frans ge
steld, voor ons niet zo'n groot probleem,
maar wel lastig voor mensen, die nauwelijks
met deze taal kennis hebben gemaakt, hoe
wel Marianne en Patrick (zijn Nederlands
is net zo goed als z'n Frans) gaarne tot
nadere uitleg bereid zijn.
De kaart vermeldde als voorgerecht di
verse salades met kreeft, „eendenham",
soepen als „Bisque Homard" in prijs va
riërende van 9,50 tot 28,—.
Er waren hoofdgerechten met vis, kalfs-
cn lamsvlees voor prijzen liggende tussen
29,50 en 35,en desserts variërende
van 10,— tot 17,De wijnkaart ver
meldde een keur van edele wijnen afkom
stig uit het gebied van de Loire, Elzas,
Bordeaux, Bourgogne en andere fameuze
wijnstreken. De prijzen lagen tussen de
30,50 en 72,per fles, met als uit
schieter de „Chateau Pape Clement" voor
150,—.
Dit alles overziende werd ons oog plot
seling getrokken door een drietal opvallende
vermeldingen. Voor 67,50 was een uit di
verse gangen bestaand „menu Gourmand"
verkrijgbaar. Maar wat onze lust tot culinair
avontuur het meest prikkelde was de aan
kondiging van een tweetal verrassingsmenu's
Eén met vier gangen voor 55,maar
voor 75,waren de wijnen inbegrepen.
En één met zes gangen voor 75,— ofwel
115,inclusief diverse wijnen.
Gastvrouwe Marianne wilde ons liever
niet van te voren vertellen wat zou worden
opgediend. „Als u daar nou op staat, wil
ik dat wel doen, maar dan is het verras
singselement weg en dat is toch niet zo
leuk."
Oursette was het eens met Marianne en
hakte kortdaad de knoop door. We bestel
den voor ieder van ons „Le Surprise en
six Assiettes". En ik moet bekennen, dat
was een wijze daad van Oursette, een be
slissing die enkele uren genot van de „Cui
sine Franfaise" op hoog niveau tot gevolg
had.
En „hoog niveau" was het allemaal wat
ons werd voorgezet. Wat denkt u van
schotel nummer één: gebraden ham van
eendeborst met kalfszwezerik op een bedje
van fijne salade. Met daarbij als wijn een
verrukkelijke witte Menetou-Salon; droog
en niet al te nadrukkelijk. Diezelfde wijn
werd ook geschonken bij het tweede ge
recht: kreeft op een bedje van mousse van
prei en brocoli met een verrukkelijke saus.
Vervolgens maakten we kennis met een
zeer sympathieke zeeduivel. Het visje werd
opgediend in saus van tomaten met komijn
zaad. Ditmaal werden de wijnglazen gevuld
met een gouden „Cuvée de la Gravière",
een wat vollere Bandonwijn. Tussendoor
werden nog warme bruine bolletjes van
tarwebrood geserveerd, naar believen te be
smeren met roomboter.
Gastvrouwe Marianne en maitre Patrick Casteleijns van „Le Castelière" in Middelburg.
21
