Wees kreatief op rekreatief gebied Denkt u eens in, het is oktober of no vember 1975; de boot is al weer opgebor gen tot volgend jaar april of mei. U hebt een rustig halfuurtje voor u, en gebruikt dit om eens terug te zien op het vaarsei- zoen dat afgesloten werd. Het kan een best seizoen zijn geweest, met vele vaaractïviteiten, goed weer, leuke ontmoetingen en een vele malen bevredigde behoefte om op het water te zijn en die zo geheel andere omgeving te beleven, alleen of met de anderen. Of is er maar een heel matig gebruik gemaakt van dat fijne schip waar zo lang naar is verlangd, waar zo lang voor is gespaard en dat zo zorgvuldig werd gekozen uit het overstelpende aanbod? Wat wilden we allemaal niet doen met die boot, het vroege voorjaar '75. Wat hadden we ons niet voorgenomen, die grote opknapbeurt eens piekfijn met z'n allen uit te voeren! En wat is ervan terecht ge komen? Wat zijn het maar kleine stukjes en beetjes vrije tijd geweest die we aan de boot hebben besteed! Hoe dikwijls zijn we niet met windsterkte 4 of 5 in de jachthaven gebleven om te kletsen en te drinken met collega's, terwijl schip en tuig en de rest het makkelijk hadden kunnen uithouden, die winderige dag buiten op het meer? Wat zijn we niet dikwijls maar thuis gebleven, de zondagen, om de te verwachten grote drukte op de autowegen? Terwijl we met om zeven uur wegrijden, en laat terug hoegenaamd geen file-vertraging zouden krijgen? Wat wilden we geen grote tocht maken, drie weken lang, met vrienden; wat is ervan terecht gekomen? Bang voor een schram op het schip, een teervlek, een paar dagen verwaaid liggen in een veraf haventje in Zeeland? Hadden we ons het voorjaar '75, na zo lange scheiding, niet voorgenomen, dit jaar eens volop ruimte te maken in ons drukke leven voor de watersport, voor betere ver zorging van het schip, voor meer activiteit in onze zeilclub; voor gestaag en systema tisch verbeteren van onze zeiltechniek, ons schipperschap, ons inzicht in water en wind? Och, het is allemaal zo'n beetje hetzelfde gebleven; het is allemaal sleur geworden! In juni ging het schip eindelijk in bedrijf, het heeft wekenlang verweesd tussen de palen en de steiger gelegen zonder dat ie mand aan boord kwam; eind september kon het weer de wal op. Ook een bijdrage geleverd aan het saaie beeld dat de Nederlandse jachthavens steeds meer vertonen: op de helft van de schepen wordt maar af en toe een voet gezet. De vraag: is het dan voor velen zo moeilijk, hun recreatie-te-water in te passen in hun privé-leven? Soms wel, ja; als er een baby op komst is, een belangrijk di ploma moet worden gehaald, een verhuizing moet plaats vinden. Laat de boot liggen als er belangrijker zaken aan de orde zijn! Maar maak het dan weer goed; anders wordt ergens de „aansluiting" met de sport gemist! Zie dit niet verkeerd: het is niet zo dat u alsmaar moet gaan zeilen en motor varen omdat u een boot hebt gekocht! Die boot is er, en ligt klaar om uit te varen, gebruikt te worden; om te dienen voor ontspanning, her-scheppen van vita liteit, weg-wezen uit het gewone sleurleven, onbewust of bewust genieten van de heil zame werking van zon, wind en water. Waarom maak ik van dat voorrecht geen beter gebruik? Ja maar, het gezin eist me op. Of: de zaak. Of: de vriendenkring. Of: het verenigingswerk. Of: mijn carrière. Of: mijn veeleisende baan, job, functie. Of: de relaties. Of: het tweede huis. U kunt wel zeggen: trek er eens wat meer op uit, maar ik heb er de tijd niet voor en ben de weekends te moe. Ja, toen de kinderen nog thuis waren en niet op hielden met hun; wanneer gaan we weer zeilen, paps? Maar nu: militaire dienst, studie, baantjes ver van huis, wonen op kamers, etc., het loopt uit op: sorry pa, we kunnen echt niet meer mee!

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1975 | | pagina 13