Hulst is een bijzonder stadje
en dat is het
Trekpleister: Stadsmolen, Winkelen
Hulst is een bijzonder stadje en dat is
het. Met deze variant op de vaak terug
kerende zinsnede „Griet, het is een bijzonder
kind en dat is-ie" in Johan Kievit's boeken
over Dik Trom, wil ik maar aangeven,
dat deze centrumstad in oostelijk Zeeuwsch-
Vlaanderen „iets" heeft waarin een andere
stad moeilijk kan concurreren. De Reinaert-
stad, zoals Hulst in de wandeling ook wel
wordt genoemd, kenmerkt zich namelijk
niet door opmerkelijke bouwwerken en mo
numenten. Enige uitzondering op deze regel
is dan wel de bezienswaardige St. Wiïli-
brordusbasiliek in het hartje van de stad.
Het bijzondere van Hulst wordt het meest
bepaald door de sfeer, volgens velen haar
SDecifieke aantrekkelijkheid. Sfeer met een
Vlaams aroma, sfeer die bij het wegdenken
van alle autoblik, middeleeuws aandoet.
Hoe kan het ook anders in een stadscen
trum, dat zo goed geconserveerd is geble
ven en zo knus opgesloten ligt binnen
„groene" vestingwerken, die tussen twee
haakjes een ideaal en rustig wandelparadijs
vormen.
Over de ligging van Hulst in het Zeeuws-
vlaamse landschap laat ik burgemeester
P. J. G. Molthoff aan het woord. Zijn ly
rische volzinnen zouden niet misstaan in
een promotiebrochure. „Hulst ligt temidden
van de wijdshcid van het Oostzeeuwsvlaam-
se polderlandschap, met zijn heerlijk be
groeide dijken. En vergeet het Verdronken
Land van Saeftinghe niet. Heel dit gevari
eerde landschap, met zijn vele heerlijkheden,
vleit zich tegen de wallen van Hulst aan,
waarin je dan die heerlijke stedelijke sfeer
ontmoet". Het was niet als een excuus
bedoeld, want burgemeester Molthoff zelf
voelde maar al te duidelijk welke poëtische
registers hij in zijn ziel opentrok: „Je merkt
wel, heel mijn hart is heel Hulsters ge
worden."
Trekpleister.
Voortbordurend op het gegeven „sfeer"
precisieert burgemeester Molthoff waarom
volgens hem en hij staat niet alleen
in deze mening Hulst zowel voor binnen-
als buitenlanders, met name Belgen, een
grote trekpleister is. „Dit zit 'm in het feit,
dat het een in Nederland gelegen, puur
Vlaamse stad is. Met een Vlaamse sfeer,
een Vlaamse kern en met een Vlaamse
omgeving. Dat is het opmerkelijke, alhoewel
Hulst in de loop van de eeuwen veel is
vernederlandst. Die Vlaamse gezelligheid en
sfeer vind ik de grote attracties van Hulst.
De Nederlander ondervindt dit, omdat-ie
meer een andere Nederlandse sfeer gewend
is en voor de Belg geldt dit omdat-ic in
het buitenland zijn eigen, vertrouwde sfeer
terugvindt."
Burgemeester Molthoff wijst er verder
op, dat het in tact gebleven, oude decor
van Hulst een belangrijke rol speelt in
deze sfeerbepaling en dat de drukke ge
zelligheid voor een groot deel ook voort
vloeit uit de centrumfunktie, die de stad
vervult, „je vindt hier de handel, je vindt
hier de middenstand, je hebt hier de markt
en de banken. Je treft hier ook duidelijk
een koopcentrum aan. Een koopcentrum
voor een breed gebied, dat zich zelfs uit
strekt tot diep in het Vlaamse land van
België."
Zender chauvinistisch te willen zijn, zegt
de heer P. J. Brand, cultuurwethouder van
Hulst en voorzitter van de oudheidkundige
kring „De vier ambachten", dat Hulst al
gemeen als een bijzonder stadje wordt er
varen. „Dat is werkelijk waar en beslist
geen opschepperij van me. Tijdens een pas-
gehouden congres van oudheidkundigen heb
ik dat nog weer kunnen merken. Maar je
moet de mensen er wel op attenderen wan
neer het gaat om Hulst als cultuurstad
waar te maken. Bijvoorbeeld een kerk zoals
de basiliek, die is uiterlijk en van binnen
een brok cultuur van de eerste rangorde.
Mensen die niet zo goed op de hoogte zijn
met dit soort zaken, zul je dit eerst moeten
wijsmaken. Maar heb je het ze eenmaal
wijsgemaakt, dan aanvaarden ze z.o'n kerk
ook als een brok bijzondere cultuur. Trou
wens heel Hulst, met zijn mooie wallen.
Beeld van de prachtig in tact gebleven stadswallen van Hulst.
Foto: Paulus Maartense, Hoek.
9
