DE BRAAKMAN, recreatiegebied voor natuurliefhebbers en pleziermakers Zandijkse polder. In de jaren 1392/93 gingen deze dijken met de polder verloren, om in 1580 slechts ten dele weer herdijkt te wor den. Langs de westzijde van Veersegat en Noordsloe gingen de bedijkingen door tot het einde van de vorige eeuw. De aanleg van de Sloedam in 1871 maakte een einde aan de doorgaande verbinding tussen de Oosterschelde en de Westerschelde. De oostzijde van het Veersegat en de noordzijde van de Zandkreek werden be grensd door polderdijken van het eiland Noord-Beveland. De naam Noord-Beveland werd voor het eerst vermeld in een geschrift uit het jaar 1223. Overigens is er uit die tijd vrij weinig bekend en zeker over de plaatsen waar die oude zeedijken gelegen moeten hebben. Het eerste Noord-Beveland ontstond ver moedelijk in de loop van de 13e eeuw. Slecht dijkonderhoud, ruzies tussen dijk besturen. dijkvallen en stormen stelden de eerste primitieve dijkjes op een zware proef. Het eiland verdronk tenslotte in de jaren 1530/32. De nieuwe dijkbegrenzingen langs Veersegat en Zandkreek ontstonden daarna weer tussen de jaren 1667 en 1855. Langs de zuidzijde van de Zandkreek werd reeds vóór het jaar 1216 de Oud- Sabbingepolder bedijkt. De overige begren zingen langs die zijde van de Zandkreek ontstonden geleidelijk gedurende de 14e, de 17e, de 18e en de 19e eeuw. De eerste veerverbindingen. Naarmate er door bedijkingen eilanden ontstonden, vestigden zich daar uiteraard ook mensen. Aanvankelijk waren het de ontginners, later gevolgd door kolonisten die de grond in gebruik namen. De verbin dingen tussen de diverse eilanden onder ling en met de overige omringende gebieden, werden vanouds gevormd door veren. Zo waren de belangrijkste veren tussen Wal cheren, Noord-Beveland en Zuid-Beveland de volgende: Veere Kamperland; Kort- gene Wolphaartsdijk en Kats Goes. Een korte vermelding van de feiten die uit de vroegste tijd van deze veren bekend zijn, zal dit artikel besluiten. Reeds in 1290 was het Campvere bekend als het veer van Walcheren naar Campen het latere Kamperland. In de 12e of de 13e eeuw ontstond bij de plek van afvaart de plaats Veere. De oudst bewaarde rekening van deze veer-exploitatie dateert uit 1343/44. Het Veersegat heette toen het Veerediep. Wanneer de veerdienst tussen Kortgene en Wolphaartsdijk werd ingesteld, is niet meer te achterhalen. Wel gaf Willem Tho- niszoon van Kortgene in 1320 zijn vrouw Margriet een jaarlijks inkomen, onder meer uit zijn veren te Kortgene. Daaruit zou wellicht de gevolgtrekking zijn te maken dat toen ook reeds een veer- verbinding naar de overzijde van de Zand kreek bestond. Vóór 1727 voer er vermoedelijk een veer man van het dorp Kats naar Goes. Na be dijking van de Jonkvrouw Annapolder werd deze overtocht bekort. Na de bedijking van de Wilhelminapolder in 1809 had de veerman alleen nog de Zandkreek over te varen. De afdamming van Zandkreek en Veere- gat maakte de veerverbindingen overbodig. Zodoende kent het Veerse Meer geen veren meer. Met hun wel en wee behoren ze tot een vervlogen tijd. J. P. van den Broecke. Bronvermelding. M. H. Wilderom: Tussen afsluïtdammen en deltadijken. C. Dekker: Zuid-Beveland. Dresselhuis: Wandelingen door Zuid- en Noord-Beveland. J. Bijhouwer: Het Neder landse Landschap. J. Romein: De lage lan den bij de zee. M. Gottschalk: Stormvloeden en rivieroverstromingen. Natuur. heen hebben en graag recreatief comfort in de buurt wensen, zijn er genoeg alter natieven. Er ligt een prachtig geoutilleerd zwembad. Speciaal voor de kinderen is er een pierebad gemaakt. Het waterpeil daarin is zo laag, dat ze er zonder gevaar voor verdrinking in kunnen rondploeteren. Voor de kleintjes die liever op het droge blijven, is de speeltuin een plezierige uit komst. Rondom deze accommodaties is een brede grasvlakte aangelegd, waar de dag recreant zijn hele hebben en houden voor de picknick kan opzetten. Naast de zonne weide tref je een midgetgolfbaan aan, waar je voor weinig geld minstens een uurtje zoet kan brengen, alvorens je alle hindernissen volgens spelreglement hebt ge passeerd. Wil je je een natje of droogje laten serveren, dan kun je terecht in het moderne café-restaurant „De Braakman". Laatste en niet te verwaarlozen attractie van De Braakman is het water, een knusse In het uitgestrekte natuurgedeelte van De Braakman heerst over het algemeen een rust, die in fel contrast is met het drukke mensengewoel op het gesoigneerde recreatieetrrein. Dus gaat je hart uit naar Twee zeilclubs zijn aan De Braakman tot bloeiend leven gekomen: w.v. „Vremdijcke" en Royal Belgian Sailing Club. Foto: P. Maartense, Hoek. Zomer of winter, het doet er eigenlijk weinig toe. In een attractief en rijk ge varieerd recreatiegebied als De Braakman in Zeeuwsch-Vlaanderen kun je in principe elke dag van het jaar wel terecht. Vanzelf sprekend is het assortiment recreatieve mogelijkheden tijdens het uitgesproken va kantieseizoen ruimer, want dan worden de pieken van de publieke toeloop verwacht. Vooral op zonnige dagen. In de behagelijke zomerperiode is de slagzin „Voor elk wat wils" duidelijk van toepassing op De Braakman. Juist de veelzijdige aantrekkelijkheid is er de oor zaak van, dat dit recreatiegebied zo'n enorme trekpleister vormt voor dagtoeristen en vakantiegangers. Heus niet alleen Zeeuws-Vlamingen hebben De Braakman ontdekt: in de loop der jaren hebben talloze kampeerders en vakantiezoekers, overal vandaan, als het ware een abonnement op dit gebied genomen. Met name bij onze zuiderburen is De Braakman bijzonder in trek. Een niet te onderschatten percentage Belgen komt fre quent naar deze voor hen dichtbij gelegen oase van ontspanning en watersport. rustige plekjes, waar de mensen niet hutje bij mutje zitten: trek dan de Braakman- natuur in met zijn boeiende flora en fauna. Voor diegenen, die graag mensen om zich 15

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1974 | | pagina 15