ARNEMUIDEN:
de klokken, de vis, de rust en de recreatie
Wie er nooit is geweest, maar wel veel
over de geschiedenis van Zeeland heeft
gelezen verwacht er een schat van oud
heden te vinden die Veere de loef af
steekt; want er zijn legio oude prenten
van (een drukken we hierbij af) en die
geven stof tot overpeinzingen. Lezen
we niet:
„Armuyden is de sesde Stadt van het
Eylandt Walcheren, gheleghen een kleyn
myle van Middelborgh. Sy heeft in de
voorgaende eeuw door haer bequame
diepe Have ende goede ghelegenheyt aen
Zee langhen tijdt behouden grooten Han
del ende Vaert van ontallijcke Schepen,
die met hele vlooten uyt alle oorden
van't Christenrijck daer aen quaemen
met alderhande Coopmanschappen; Ende
hoewel Armuyden inden Iaere 1573 noch
een ope plaets was, was nochtans van
eersten af voor een vermaerde Stadt
bekent in alle gheweaten: d'Inwoonders
de Privileghien ghenietende van die van
Middelborgh, daer sy onderstonden. In
d'alghemeene beroerten verliepen veel
der Inghesetene, tot dat den Prinoe van
Oranie Middelborgh en Armuyden ver
overt hadde in den Iaere 1574 alswan-
neer hy deze Plaets dede bewallen met
Block-huysen en Vesten; maer nader-
handt het diep verloopen zijnde, is sy
in soo soberen staet gheraeckt, dat sy nu
meer een dorp ghelijckt als een Stadt".
Zo, dat weten we dus alvast: over
twee jaar vieren we het 400-jarig ontzet
van Arnemuiden!
Maar behalve een knap mechanisme in
de toren van de Ned. Herv. Kerk, dat
de waterstanden (buiten) en de maan-
fasen aangeeft; behalve de oude schil
derijen en de wapens van de schutterij
in de raadszaal van het stadhuis (op
verzoek te bezichtigen) en behalve een
enkel silhouetje van een hoogaars (vis
sersschip) op een hek of deur is er niet
veel uit de oude tijd over.
Hoewel, ieder kwartier dansen carillon-
klanken over de rode pannendaken en
bij navraag blijkt dat de klokken al
op hoge leeftijd zijn. Mooi verhaal: in
1860 toen de gemeente geld nodig had
voor een school werd het hele klokken
spel verkocht aan een rondreizend koop
man, die het sleet aan het Rijksmuseum
te Amsterdam, waar het lang in een dei-
torentjes heeft gehangen en later naai
de kelder is verhuisd, waar het niet
lang geleden door burgemeester Hack
werd gevonden. Gerestaureerd na al die
omzwervingen en in bruikleen van ge
noemd museum doen de „klokken van
Arnemuiden" weer hun dagelijkse plicht
en accentueren op hun manier de rust
9
