ALLES VERGEEFSCH. 167
en blokjes aaneenvoegde, waarvan haamstede noch
de vrouwen het minste begrepen en waaromtrent
de vreemdeling steeds alle navraag vermeed.
Telkens wanneer hij zijn tafel, al was het slechts
voor weinige oogenblikken, verliet, bergde hij zijne
teekeningen en snijwerk zorgvuldig in een eiken
kistje, waarvan hij altijd den sleutel bij zich droeg.
Men kortswijlde menigmalen met zijn knutselen,
maar de nieuwsgierigheid week voor het luisteren
als hij de luit nam en met eene zuivere basstem de
nationale liederen zong, die destijds in zijn vader
land in omloop waren.
Intusschen bemerkte het scherper oog van vrouwe
Cornelia iets, dat blijkbaar aan den blik van haar
echtgenoot ontging. Dat oog rustte niet zelden on
bemerkt op hare dochter haezb, als deze hing aan de
taal en den zang van den vreemdeling, en weder-
keerig las in het bezielde oog van den jongman
als hij, gloed en leven leggende in de toonen die
hij voortbragt, de schoone maagd aanzag met een
blik, waarin eene ontluikende, met eiken dag nieuw
voedsel ontvangende liefde niet was te miskennen.
