GLAASJE, JASJE
De mores van Leidse Zeeuwen
De studie en het studentenleven werden in de jaren
zeventig steeds vrijer. Democratisering alom, totdat
ons land onder Lubbers I aan het begin van de jaren
tachtig in de greep kwam van bezuinigen en no
nonsense. Universiteiten professionaliseerden en het
academisch onderwijs werd onderwijs voor velen. De
Corpora verloren daarmee hun exclusieve karakter.
In 1974 fuseerde het mannelijke Leidsche Studenten
corps met de Vereeniging voor Vrouwelijke Studenten
te Leiden en heet sindsdien de Leidse Studenten Ver
eniging Minerva (LSV Minerva of kortweg Minerva).
Voortaan was er een gemengde sociëteit, maar de
meeste subverenigingen zoals ook Non Sordent, ble
ven ongemengd en handhaafden hun glorious isolation
in een toch wel snel veranderende wereld.
Non Sordent handhaafde haar gewoontes, zoals
neergelegd in de Wetten. Maar de leden veranderden
natuurlijk wel. De Wetten gingen een steeds geringere
rol spelen en praat je nu met leden van het huidige
Collegium Illustre, dan is er vrijwel niemand te vin
den die nog iets weet, of zich veel aantrekt van de
Wetten van 1928, die, voor zover na te gaan, in elk
geval tot aan de jaren zestig toch wel werden geres
pecteerd door de meeste leden.
Clubkonkelen en keuzes maken
Het dagboek van oud-advocaat Dolph Boddaert, geeft
een aardig inkijkje in de mores en de sfeer bij Non
Sordent in de jaren vijftig en zestig van de vorige
eeuw.
september 1956, groentijd, een zware tijd. Maar na de
inauguratie en het clubkonkelen, begint het maken van
keuzes. Wat ga ik doen in het Leids Studentencorps? Al
gauw maakte ik kennis met een aantal leden van Non
Sordent in Undis, zoals David Schorer, Rob Fruin, Dirk
van der Minne, Adriaan Jacobovits, en jan van Epenhuy-
zen. De laatste hoorde van mijn voorliefde voor Zeeland,
en hij voorspelde mij: Je komt geheid in Non Sordent! De
uitnodiging liet niet lang op zich wachten. Op 3 december
zou het gebeuren. Ik moest wennen aan het taalgebruik.
Ik herinner mij, dat de uitnodiging ook een menu bevatte,
dat begon met een eerste zin: 'Van 'tjaere zuwwe het
vuufde schofbehinne mee het lebbere van vreedvee flume!'
De inauguratie zelf werd bijgewoond door een aantal
ouwe piezen, die ook in de afwiesingscommissie zitting
namen. Onder hen was Arie van Empel, die later mijn
eerste werkgever zou worden. Dus op de knieën, jasje bin
nenste buiten, een glaasje brandewijn op de rug, en zo
45
