Achter Jan de Kater het vaandel van Non Sordent, 1967
Een constante in de geschiedenis van Non Sordent
is de zogenoemde Wildzang, die lang geleden in de
negentiende eeuw ontstond. Deze sluit de vergaderingen
van het gezelschap luidruchtig af en wordt geleid door
een voorzanger, de procantor. Het is een erebaantje
voor de scheidende praeses van het gezelschap. Non
Sordent kent sinds 1928 ook een signifer, de drager
van het vaandel van Non Sordent dat bij alle plechtig
heden wordt meegevoerd. De functie van signifer
wordt vaak gegund aan iemand die in de markt is om
later praeses van het gezelschap te worden.
Na de wetswijziging van 1928 zijn de Wetten van
het Collegium Illustre cui Symbolum Non Sordent in
Undis niet meer gewijzigd. Waarschijnlijk werden ze
in de jaren dertig van de vorige eeuw netjes nageleefd.
In Tweede Wereldoorlog ging de Leidse universiteit
dicht en waren veel Leidse studenten, onder wie ook
leden van Non Sordent, actief in het verzet. Na de oor
log kwam ook dit gezelschap in de greep van de brave
jaren vijftig. Bomen werden aangeboden aan Veere en
Oostkapelle nadat een automobilist er in Veere een
tje omver had gereden. Om het nieuwe boompje te
beschermen, werd er een bankje voor gezet. Het haal
de de Zeeuwse pers. Zo ook de nieuwe voorzitters
hamer, die aangeboden werd aan de commissaris der
Koningin en de barometer voor het nieuwe enigszins
kale stadhuis van Vlissingen.
Vaak ging het jaarlijkse uutje naar een Zeeuws
dorp, waar de burgemeester dan uitlegde wat er zoal
speelde in zijn gemeente. Allemaal provinciaal kran-
tennieuws, als ook de ruime aandacht voor de feeste
lijkheden van Non Sordent bij hun lustra in Zeeland.
Een constante daarbij is het beeld van Michiel
Adriaanszoon de Ruyter in Vlissingen, dat door leden
van Non Sordent met groene zeep wordt ingesmeerd.
Een juungsje moest dan proberen erop te klimmen.
Een heldendaad als het lukte. Het stadsbestuur van
Vlissingen waarin vaak oud-Non Sordianen figureer
den, kneep een oogje dicht als De Ruyter weer als
klimpaal werd bestegen.
Het hoogtepunt van Zeeuws vermaak was waar
schijnlijk de plaquette die Doove Ko met hulp van de
juungsjes aanbracht op een pijler van de stormvloed
kering in 1986. Maar toen waren er ook in Leiden
al nieuwe tijden aangebroken. De geboortegolf over
spoelde universitair Nederland en dat leidde tot een
aanzienlijke verandering van de sfeer en de gewoon
tes op Minerva en bij Non Sordent.
39
