Louise en Elisabeth gingen eerst naar de lagere school
in Sint-Gillis-Waas en later naar het Atheneum in St.
Niklaas.
Insulinde in het Land van Waes
Zijn vrouw was liever in de 'Randstad' gaan wonen,
maar ze hadden er nu eenmaal al twee jaar het heren
huis dat Imandt toepasselijk de naam 'Insulinde'
gaf. Boven de garage achter het huis was een atelier
met lichtkoepel waar hij meestal vertoefde. Voor zijn
vrouw zal het verder wennen zijn geweest want in
tegenstelling tot Indië was er geen personeel. Aan
de andere kant van de straat woonden zijn vroegere
dorpsgenoten Anna van Remoortere en Albert Zaman
die een grote klompenfabriek hadden. Hij ging dik
wijls bij hen op de koffie. Het waren bepaald niet
de enige Steense ratten die naar Sint-Gillis-Waas
verhuisd waren en verder was er het nodige (illegale)
grensverkeer.
In zijn geboorteplaats, die hij regelmatig met zijn
A-Ford zou bezoeken, was wel het nodige veranderd
sinds hij het meer dan twintig jaar daarvoor verlaten
had. Na de Eerste Wereldoorlog waren in het dorp uit
Vlaanderen afkomstige textielfabrikanten neergestre
ken en een groot gedeelte van de bevolking werkte er
in de textielindustrie. De invloed van de kerk was er
eerder toe- dan afgenomen. Met de oprichting van de
kapel Maria Ter Eecken, die uitgroeide tot een bede
vaartplaats, was er een katholieke revival. Maar ook
het aantal cafés was er ondanks die revival verder toe-
(boven) Naambord Insulinde van Imandts huis in Sint-Gillis-Waas (1929). Foto: Marianne Perdaen.
(linksonder) Huis in St. Gilles Waas.
(rechtsonder) Citroenhouten stoel met gekko-motief uit Imandts huis in Sint-Gillis-Waas. Foto: Johan Klein
48 Zeeuws Tijdschrift 2015 1-2
