Imandt behoort tot de groep vrije westerse kunste
naars in Nederlands-Indië die vanaf het begin van de
twintigste eeuw sterk in aantal toenam. Roelof van
Gelder onderscheidde twee grote thema's in hun wer
ken: het landschap en de bevolking. Imandt richtte
zich volledig op het landschap, de bomen, vulkanen
en de imposante ruïnes van de boeddhistische cultuur
op Java. Tegen het eind van de Eerste Wereldoorlog
was hij uitgegroeid tot een van de bekendste westerse
schilders in Indonesië. Die bekendheid vertaalde zich
niet alleen in een grote vraag naar zijn werk, maar
ook in deelname aan vele tentoonstellingen in kunst
kringen, sociëteiten en op pasar malams. In deze peri
ode ontwikkelde hij zijn Imandt-signatuur en kwam
zijn werk tot volle wasdom. In 1921 verhuisde hij van
Magelang naar Soerakarta dat 130.000 inwoners telde
waarvan 2000 Europeanen en 7500 Chinezen. Een
groot deel van de stad was in handen van de Soesoe-
hoenan en een vijfde van Mangkunegoro VII.
De Bataviasche Kunstkring
Beginnende schilders zullen het zeker als een eer heb
ben beschouwd te mogen exposeren op de jaarlijkse,
meestal in augustus georganiseerde, tentoonstelling
van de Bataviasche Kunstkring. Sinds 1916 droeg dit
gezelschap die nieuwe naam omdat er in vele andere
plaatsen ook kunstkringen waren opgericht die zich
hadden verenigd onder de naam Bond van Neder-
landsch-Indische Kunstkringen. De bond zond wer
ken van in Nederlands-Indië werkende kunstenaars
naar de bij hen aangesloten kunstkringen nadat ze
eerst gejureerd waren, maar de lat lag niet erg hoog.
33 Zeeuws Tijdschrift 2013 1-2
