wachten. Boot gemist, boot vertraagd, technisch man
kement, deuren die niet opengaan, doelloos drijven
op de Westerschelde, dorst, trek, ik wil verder, ik wil
door, ik wil naar huis.
De tunnel maakt daar een einde aan. De boten
zijn achterhaald door de boortechniek. En dat is goed.
Eindelijk kunnen gaan en komen wanneer je wilt,
nooit meer wachten. Prima toch. Zeeland zet weer
een stap voorwaarts in de vaart der volkeren. En toch
voelt het niet zo vandaag. In de verkeersinformatie op
de radio is het veer Kruiningen-Perkpolder straks
definitief uit de vaart. Wanneer komt de eerste file
melding voor de Westerscheldetunnel?
Nog eens de kop in de wind. Kijken, luisteren en
snuiven. De koeltoren van Doel aan de stuurboord, de
passerende Prinses Juliana (1986) aan bakboord. Het
oude staal snijdt door de koele golven. Wit schuim
tegen een staalblauwe hemel. De laatste keer heen en
weer?
Voor voetgangers en fietsers blijft er een veer tus
sen Vlissingen en Breskens en de toeristische veren
in het Zeeuwse tieren welig, maak eens Rondje met een
Zeeuws Tiidschrift 2003/2-3
