Bericht uit
Hans schreef eens over jullie verzameling: elk voor
werp is een spiegel. En hoewel het speciale van jullie
verzameling is dat jullie niet specialiseerden, hebben
jullie toch in totaal vijftig Ibeji tweelingbeeldjes bij
eengebracht. Gemaakt voor gestorven tweelingen, bei
den, of één van het stel. Er zijn er hier vijf van aanwe
zig.
Een toespraak om te horen, met alle kenmerken van dien.
40 Zeeuws Tijdschrift 2002/5-6
Het voorwerp als spiegel. In jullie werk - het vertalen,
bloemlezen, recenseren - én in de liefde - waren jullie
ook een tweeling Het zou me niets verbazen als je
ook heimelijk dicht.
Ik heb net gezegd dat Hans misschien wel meer
Afrika in zich had dan menig Afrikaan, en dan bedoel
ik in de eerste plaats de moderne Afrikaan die in
Kloetinge meer schatten kan vinden dan in zijn eigen
dorp, streek of land, domweg omdat de mooiste din
gen daar verdwenen zijn. Zoals ook het wild uit zijn
omgeving is verdwenen. Wild graast alleen nog in
reservaten, voor de camera's van blanke toeristen.
Waardeloos thuis, maar voor de blanken: mooie han
del. Hans dichtte er al cynisch over in 'Recycling'.
Maar er zat nog een ander Afrika in Hans - een
dieper Afrika. Het Afrika van de magische band tus
sen mens en natuur. Een magie die we buiten ons
zoeken, maar die nog steeds in ons zit - hoe hard we
er ook voor wegrennen. Hans probeerde die magie te
verwoorden. Kunst moest een geheim in zich dragen,
schreef hij. En dat vond hij vooral in de Afrikaanse
kunst - en in de Aziatische niet te vergeten. Met de
oerkunst kon hij aan de westerse tegenstelling tussen
natuur en kunst ontsnappen. Voor hem zonder Kunst
geen leven. Hij voedde zich aan de schoonheid. De
oogst van zijn verzameling hield hem op de been.
Die magie is met de dood van Hans niet verdwe
nen, Mario. Hans zit in zijn verzameling, in deze ten
toonstelling.
Kijk maar goed om jullie heen. O
