Een spannende dwangbuis die bevrijdt
Het was een veelzeggend en ook theatraal moment na de première van Ship of Troy in het vorige Zeeland
Nazomer Festival (ZN F) 2001De liefde tussen de Trojaanse veldheer Aeneas en koningin Dido van
Carthago eindigde noodlottig. De afscheidsaria van Dido ('Remember me, but ah! forget my fate.') was ter
nauwernood verklonken in de sterrenhemel boven het schip dat diende als plaats van handeling, of de
Geest, ook wel Tweede Heks, stak met een fakkel het water aan. Brandend water. Juist op dat ogenblik ging
de zon bloedrood onder boven de verre horizon achter de stille Noordzee. De toeschouwers verlieten in
gespannen stilte het eiland Neeltje Jans op de Oosterschelde. Het spektakel, een treffende bewerking van
Henry Purcells barokopera Dido ef Aeneas (1689), ging een volledige synthese aan tussen kunst en omge
ving, stilering en natuur.
Kester Freriks
Ship of Troy, in de regie en scenografie van Niek
Kortekaas, is een toonbeeld van theater gemaakt op
uitzonderlijke locaties in het landschap. In Nederland
heeft deze kunstvorm de laatste decennia een gewel
dige vlucht genomen. Geen voorjaar, zomer of nazomer
of overal in het land gaan de schuurdeuren open,
betreden operazangers een drassig weiland, zoeken
kunstenaars de duinen op of andere 'ruige' plekken en
3 Zeeuws Tijdschrift 2002/4
