is hier maar een tiental van zijn schilderijen geëx
poseerd.
Toch bekruipt me een licht schuldgevoel omdat
ik de meester min of meer over het hoofd heb gezien.
Als boetedoening loop ik tegen de stroom bezoekers
in terug naar De Man met de Blauwe Hoed. Ik staar
naar de ring in zijn hand, en naar zijn baardstop
pels van een dag oud. De blauwe kaproen op zijn
hoofd lijkt licht te geven. Als je maar lang genoeg
kijkt komt hij zijn lijst uit.
Chocola en kant
Terug op het museumplein zie ik tot mijn genoe
gen dat zich inmiddels een zeer lange rij gevormd
heeft voor het loket. Het weer houdt zich niet aan
de voorspellingen. De zon schijnt en het museum
pleintje oogt als een antieke stadstuin. Pilaren, de
Ruiters van de Apocalyps (beeldengroep), passerend
koetsje en twee muzikanten die Vivaldi spelen. Mag
het ietsje meer zijn, lijkt het uitgangspunt van de
stad. (Pas als je de dreigende ruiters met hun stijve
pikken eens nader bekijkt dan weet je dat na het
genieten het einde verschrikkelijk zal zijn.)
Even later als onverbeterlijke toerist op een brug
staan staren naar de oude gevels met hun uitsprin
gende houten erkers, de oude stenen - iedere steen
een individu -, de trap- of klokgevels, de bloembakken.
Hier wonen nog steeds mensen. Zijn ze gelukkiger
dan de lui in de Vinex-wijken, vraag ik me af, maar
de vraag verdwijnt in mijn hoofd als er weer een
toeristenboot aankomt. In de verte glinstert de 'nieu
we' torenspits van de kerk van O.L. Vrouw. Het valt
op hoeveel gebouwen grondig zijn gezandstraald of
gerestaureerd. Er is zelfs dit jaar een kolossaal nieuw
muziektheater geopend. Sommige panden zien er
bijna potsierlijk uit met al het bladgoud en nieuwe
kleuren, hun opgepoetste mythische figuren, ook
al in goud gehuld. En de straat ernaast heet dan
Blinde Ezelstraat.
De markt is altijd nadrukkelijk voor de toeristen.
Zonder fototoestel voel ik me een buitenstaander.
Ook deze keer bereikt me de vraag: maakt u even
een foto van ons. Ik druk welwillend op het knopje,
doe mijn best ondanks het besef dat ik de foto
nooit te zien zal krijgen. Vanuit een grote muziek
tent schettert vervelende muzak. Het orkest draagt
de naam de Oldtimers. Ook dat is Brugge. Zodra ik
een zijstraat in duik doemen de bekende winkeltjes
weer op: kant, chocola, kaarten, plattegronden.
Culturele hoofdstad van Europa
Op de omslag van de culturele gids Bmgge 2002 prijkt
een gedicht van Peter Verhelst
Op een dag doken ze op, zwermden uit
Over de stad en nestelden zich.
We gaven ze te eten van onszelf.
Op een dag waren ze verdwenen.
Maar ze bleven, 's Nachts worden we bezocht
In onze eigen, vreemdkleurige dromen.
Deze tekst wil behalve het kosmopolitische verle
den van de stad ook de internationale oriëntatie
van dit bijzondere culturele jaar benadrukken. De
organisatoren van Brugge 2002 hebben dan ook
nadrukkelijk de stad als prototype van een nostal
gisch Vlaanderen willen vermijden. Alles wat aan
deze gedachte voedsel kon geven is volgens initia
tor Hugo de Greef achterwege gebleven. De artistie
ke activiteiten zijn behalve op Vlaanderen ook op
Europa gericht.
Geen oubollige kunst meer besef ik. Want daar
stond de stad min of meer om bekend. Tentoon
stellingen van genre-schilderijen, bundels tamme
poëzie. Wat een hoofdstedelijke benoeming niet al
vermag. Het programma oogt inderdaad indruk
wekkend divers: de Europese Biënnale voor grafi
sche kunst, internationale fotografen in het station,
nieuwe films (Het Oog van de Zee), een gigantisch
muziekaanbod in het nieuwe concertgebouw aan 't
Zand ('Na het vallen van de duisternis zal het toren
volume over het plein een zacht licht uitstralen de
kamermuziek zal, met zijn oplopende wandelspiraal,
zichtbaar maken.'), historische tentoonstellingen,
literaire avonden, thematische wandelingen, Sail
Brugge, cartoonfestival, de mythe Europa benaderd
door internationale schrijvers, locatie-projecten,
progressieve balletten van onder meer Anne Teresa
de Keersmaeker, calligrafie-projecten, jazz Brugge,
en jawel Jan van Eyck en het Zuiden.
Brugge springt op het podium van de kosmopo
litische kunst. Ik ben benieuwd of de kampioen
van het aanbod historische sensaties daar volgend
jaar nog staat.
42 Zeeuws Tijdschrift 2002/4
