Zeeland en de reflectie die zij op elkaar uitoefenen.
Een wit kader dat de schilderingen omringt, versterkt
dat perspectivische effect. Hij weet wat hij doet.
Paul Bonger maakt de natuurelementen steeds
beter voelbaar: de voortschrijdende tijd, het licht, het
land en de seizoenen. Van Middelplaat (19 91), Wind
veren (1993), Les Sept Printemps (1997), Le Rouge et le
Bleu (1999-2000) tot zijn meest recente voltooide
serie Turn (2002) is de toets allengs ijler geworden.
Hij beheerst de kunst van het weglaten.
Cultuurlandschappen
Verbeelding van leegte door materie is een vreemde
paradox en toch werkt het zo. Fysieke leegte bestaat
eigenlijk niet. Leegte kun je niet creëren, nee, hoog
stens de illusie van leegte. Kijken, goed kijken, is het
uitgangspunt voor schilderen. Je neemt een beeld in
je op, dat vermengt zich in de hersenpan met aanwezig
materiaal waarna een schilderij kan ontstaan. Maar
dat ontstaansproces leidt weer een heel eigen leven.
Dat is de ervaring van Koen Vermeule (Goes, 1965).
27 Zeeuws Tijdschrift 2002/4
