Ronald M uil ié in Kloveniersdoelen, Middelburg La Promessa 2001'. Foto: Rien Zandee.
Het is zoals het is
Hij laat graag de dingen zien zoals ze zijn. Concreet en
tastbaar in hun uiteenlopende vorm en inhoud. Zo objec
tief mogelijk. Alsof hij wil zeggen: kijk maar, het is zoals
het is. Het is het motto van zijn werk. 'In 1998 heb ik
een boekje uitgegeven, dat ook zo heet Het is zoals het
is. Het zijn licht filosofisch getinte teksten, overgenomen
uit mijn dagboeken. Het gaat over mijn werk, hoe de
ideeën tot stand komen. Ik heb het geïllustreerd met
een aantal linoleumsneden. Het zijn basale teksten die
inzicht geven in mijn manier van denken.'
Het gaat hem goed af. Ook daarin onderscheidt
Ronald Mullié zich van vele andere beeldend kunste
naars, die vooral goed zijn in één uitingsvorm: het beeld
of het schilderij. Hij drukt zich graag en goed uit in
gesproken woord én tekst. 'Ik zie absoluut geen verschil
tussen of je nu iets vertelt of iets maakt of ergens op wijst.
Voor mij is het beslist veel breder. Ik wil me niet beper
ken. Ik merk ook dat iedere toelichting of presentatie
van een idee gelijk mank gaat omdat ze niet het hele
verhaal vertellen. Je kunt wel proberen een beeld van
je idee te geven; dat laat wel iets zien, maar niet alles.
Het blijft altijd een poging, niet meer dan dat. Het is
een zoektocht naar de ultieme schoonheid.'
Hij heeft beslist niet de bedoeling om met zijn werk
de wereld te veranderen of te verbeteren. Zulke illusies
kent hij niet. Grote idealen koestert hij niet. 'Absoluut
niet. Ik heb geen enkele affiniteit met Jehova's, zende
lingen, dommees, politici. Daar is kunst niet voor bedoeld.
Ik ontdek dat mensen zich soms kunnen identificeren
met de uitingsvorm en met het ontstane beeld. Dat is
al heel mooi en volstaat. Kunst hoeft niet moeilijk te
zijn om heel diep te gaan. Wél als je je laat leiden door
allerlei interpretaties. Dan wordt het zinloos ingewikkeld.
Soms staat het zelfs zo dichtbij dat mensen zich afvra
gen: is dit nu alles? Dan zeg ik: ja, het is zoals het is.
Ronald Mullié doet gewoon zijn ding, op uiteenlo
pend gebied en met een sterk gevoel voor presentatie.
'Dat zit al vanaf het begin in mijn werk. Zoiets
kun je niet leren. Op een kunstacademie kun je niets
leren. Het enige wat ik daar heb geleerd, is dat je als
kunstenaar je eigen gang moet gaan. De academie is
een beschermde omgeving waar je dat een aantal
jaren kunt doen. Maar je moet al kunstenaar zijn. Je
kunt het er niet worden. Als je zo door redeneert, kun
je zeggen dat je als kunstenaar niet per se naar de aca
demie hoeft. Je hebt er alleen een grotere kans dat je
er een leermeester tegenkomt. Ik kwam er nauwelijks.
26 Zeeuws Tijdschrift 2001/6
