echt in de hand. Dat heb je eigenlijk
helemaal niet in de hand. Het is eigen
lijk een volkomen verrassing. En dat je daar
dan nog een prijs voor krijgt ook!
h De penning is mooi, er staat fijntjes een
schelpje op, wel een mooier en diepzinniger
symbool dan die lichtschuwe duizendpoot, de lithobius
foificatusDe schelp is immers het symbool voor
vruchtbaarheid, eeuwig leven en brengt parels voort!
Ik dank het Provinciebestuur dan ook hartelijk voor
deze prijs, alsook degenen die erachter zitten en
staan. Het is een fantastisch idee om een prijs te krij
gen voor iets waar je niets aan kan doen: de boeken
en schilderijen en tekeningen en schilderijen en ande
re dingen die ik maakte, kwamen niet zozeer omdat
ik het wilde, maar eerder omdat ik het niet kon laten.
En in zekere zin kwamen ze vanzelf. Noem het maar
aanwaaien, dan is dan ook meteen het Zeeuwse
aspect eraan verklaard. Daarbij had ik het geluk hier
in Zeeland te kunnen werken en wonen. Ik vond het
een uitstekende plek. Het is soms ook wel echt en
diep provincie, hetgeen voor mensen in de kunsten
sector soms een groot nadeel is. Wonen kun je er ech
ter uitstekend en werken kun je zo hard als je wilt. En
Zeeland is in veel opzichten inspirerend. Dat besefte
ik vroeger niet zo. Ik wilde toen wel de wijde wereld
in. Ik vond het echter fijn dat ik, halverwege, terug
kon komen. Ik ontmoette hier mensen die ook wel
een en ander wilden doen op het gebied van kunst en
cultuur. Dat was prettig en stimulerend. Ik zou hier
veel namen kunnen gaan noemen, maar dat doe ik
niet. Ik wil er echter wel één noemen, die van Henk
Koch met wie ik lang samenwerkte. Bovendien kreeg ik
de kans om aan hetgeen ik al lang geleden begonnen
was verder te werken. Ik kan alleen maar zeggen: ik
heb geluk gehad. Zeeland was voor mij zeker niet
slecht. En velen hebben mij hier aangemoedigd. Ik
ben daar dankbaar voor.
Een tijdje terug vertaalde ik enkele gedichten van de
Franse dichter Jacques Prévert. Een bekend gedicht van
hem is; Pour faire un portrait d'un oiseau. Dat ik vertaal
de in: We schilderen een vogel.9 We blijven bij de dieren.
Het gedicht geeft goed aan hoe het gaat bij het maken
van kunst. Het gaat hier om een schilderij, het schil
deren van een vogel, maar het gedicht gaat evengoed
over een boek of over een gedicht en gaat wellicht nog
over een heleboel andere dingen die we zouden willen
in ons leven, maar die we niet in de hand hebben.
Soms komt de vogel snel
maar het kan ook jaren duren
voordat hij zover is
We geven het niet op
we wachten
we wachten desnoods jarenlang
of de vogel nu vlug komt of niet
dat doet er niet toe
dat heeft niets te maken
met het lukken van het schilderij
Wanneer de vogel komt
als hij dus komt
moeten wij heel erg stil zijn
we wachten tot de vogel de kooi ingaat
en als hij erin zit
sluiten we zachtjes met ons penseel het deurtje
en dan
wissen we de tralies uit een voor een
Als de vogel niet zingt
is dat een slecht teken
een teken dat het schilderij slecht is
maar als hij zingt is dat een goed teken
een teken dat je kunt tekenen
dan trek je zachtjes zachtjes
een veer uit de vogel
en daarmee zet je je naam in een hoek van het doek.
Noten
De illustraties zijn van Wim Hofman.
1. W. Hofman, 'Een zee van tijd', De Gids. De Te.yle.rs Museumgids
160 (1998) 11/ 12, 868-872, 868-871.
2. Dit slaat op een artikel in Ballustrada 15 (2001) 2.
3. W. Hofman, Welwel de zeer Grote Tovenaar (Den Haag: Van
Hoeve 1969).
4. W. Hofman, Koning Wikkepokluk. De Merkwaardige zoekt een
rijk (Bussum: Van Holkema en Warendorf 1973), 78.
5. In 1998 bezocht Wim Hofman Mauritius ter gelegenheid van
de viering van de 400-jarige betrekkingen tussen dat eiland
en Nederland. Hij schreef een kinderboek, A Beauitiful Island,
waarin de dodo een grote rol speelde. De Mauritiaanse rege
ring is de belofte om het kinderboek in een grote oplage te
vermenigvuldigen niet nagekomen. Het enige exemplaar werd
door prinses Marilène aan de minister van onderwijs van
Mauritius gegeven in de kluizen van wiens ministerie het nu
berust.
6. Wim Hofman, Abschied von Bulgarov (Recklinghausen: Georg
Bitter Verlag 1996), 57-58. (vertaald door Hedwig von Bulow)
7. E. Leeflang, 'Pouvoir enchanteur universalité chez Wim
Hofman', Septentrion 30 (2001) 3, 76-78, 77.
8. De gouden penning, zo groot als vijf gulden, is ontworpen
door graficus Dirk van Gelder. Er staat een afbeelding van een
schelp op de ene zijde en het wapen van Zeeland met luctor
et emergo op de andere kant. Op de rand staat Zeeuwse Prijs.
Vastgemaakt aan een moderne bretel met streepjes in purpel,
goud, zilver en blauw èn een koperen veiligheidsspeldje. De
prijs bestond verder uit een oorkonde en een geldbedrag van
5000 gulden.
9. Jacques Préverts, We schilderen een vogel (Amsterdam:
Querido 2001), 7-8. Vertaald door Wim Hofman
19 Zeeuws Tijdschrift 2001/6
