Vissersbestaan Vlissingen-Hirado in beeld
Haring Ago Go
Met alle windstreken zijn ze verbonden. En toch blijven ze nog maar het liefst zichzelf: de bewoners van de
zeehavensteden. Zoals die van Vlissingen en het Japanse Hirado. Zo'n vier eeuwen terug hadden ze wat met
elkaar: een gezamenlijk belang bij de handelsbetrekkingen van de VOC. Toch bleven ze in eigen vijver vissen.
De Amsterdamse fotografe Luciënne van der Mijle (49) bracht beide plaatsen weer bij elkaar. Ze portretteerde
het alledaagse vissersleven, zowel hier als daar. Haar foto's van de serie 'Vissersbestaan - Vlissingen - Hirado'
zijn vanaf twee december te zien in het Vlissings kunstencentrum deWillem3.
Henk Postma
Onafgebroken voeren schepen waar uit verre landen
aan. Maar niets van al die buitenissigheden blijft. Wat
aan land komt, wordt meteen weer doorgevoerd. Zo
gaat dat in een overslaggebied. Al wat stoffelijk is, dat
komt en gaat. Het is de Vlissingers in de ziel gebakken.
Ze koesteren het tastbare niet, hoe waardevol dat ook
mag wezen. Of zoals de wethouder het ooit eens zei:
'Wat niet meer bruikbaar is, dat donderen we weg.'
Wat blijft is de poëzie: de geest van al wat kwam en
wat geweest is, ongrijpbaar overlevend in bet zwerk dat tot
de einder reikt. Dat is wat alle havens aan zee met elkaar
verbindt. Vlissingers weten dat niet. Ze voelen het. En
blijven daar nuchter onder. Waar het licht der eeuwig
heid regeert, leeft men bij de orde van de dag, gevoed
door de weidse blik, en de wind die 't allemaal weer
schoon waait.
Het zijn niet zozeer de aangevoerde waren als wel
de overpeinzingen die de havenplaatsen, waar ook ter
wereld met elkaar verbinden. Zo brengen gedachten aan
hetgeen ooit geweest is, havens als die van Vlissingen
en het Japanse Hirado weer in contact met elkaar.
Bijna vier eeuwen terug, van 1609 tot 1641 pronkten
de driemasters van de Verenigde Oost-Indische Com
pagnie in de baai van Hirado. Op één daarvan bevond
zich de zeventienjarige Vlissinger Willem Verstegen.
Hij bleef er, om uiteindelijk te worden benoemd tot
directeur van het handelskantoor van de VOC in de
baai van Hirado, gelegen op het eiland Deshima waar
de Hollanders vanaf 1642 een handelspost hadden.
12x Holland
Want handel drijven, ja dat wilden de Japanners wel,
en ze wilden ook veel van die Hollanders leren. Maar
dat wilde nog niet zeggen dat ze ook tot de Japanse
cultuur werden toegelaten. Japanners eren, als het er
op aankomt, hun eigenheid. Zoals ook Vlissingers de
handelsgeest eren, maar al die vreemde invloeden
toch maar het liefst aan zich voorbij zien gaan. Dus
gaat het er, nu in Hirado de rust alweer eeuwen is
teruggekeerd, minstens zo gemoedelijk toe als op een
doorsnee ochtend in het Bellamypark te Vlissingen.
Ze weten niet eens meer van elkaar, ware het niet dat
de Amsterdamse fotografe Luciënne van der Mijle
beide plaatsen weer wat nader tot elkaar heeft gebracht.
In het kader van i2xHolland, een project in het kader
van '400 jaar Japan-Nederland' bracht ze in beide
plaatsen het alledaagse leven in beeld. Haar vertrek
punt was de visserij. Het kostte haar enige moeite het
11 Zeeuws Tijdschrift 2000/6
