^Cultureel erfgoed in het algemeen is hetgeen een
bepaalde streek in het verleden heeft bijgedragen aan
cultuur en historie voor het nageslacht. Wie de histo
rie niet in zijn beschouwingen wil betrekken, zal het
ook aan inzicht in de toekomst ontbreken. De historie
is bepalend. Al kijkend naar het verleden leer je de
processen die spelen in een streek beter begrijpen.
Laatst heb ik een rondleiding gehad in Yerseke.
Daar waren verwaterplaatsen voor de oesters, die uit
1870 stamden. Als het even kan, moet je dat soort
zaken bewaren vind ik. Ik ben er echt niet voor om
alles te bewaren, maar behoudt wel datgene wat bepa
lend is geweest voor een streek, wat zijn sporen heeft
nagelaten. Een collectief geheugen gaat maar twee
generaties mee. Daarom moeten we zorgen voor onze
monumenten, ze toegankelijk maken voor de volgen
de generaties.
Bij de ontwikkeling van een streek, een land, kun
je de huidige situatie pas na tientallen jaren bijbui-
gen. Je draagt je geschiedenis met je mee, je voorou
ders zitten op je rug. Cultureel erfgoed zit ingebakken
in de maatschappij. Je leunt een gebouw als De
Schelde, of een beeld van Stalin afbreken, maar de
achterliggende invloed niet. Het denken van de men
sen wordt ook voor een groot deel bepaald door hun
geschiedenis. We hebben het over een paar duizend
jaar beschaving; een fractie in de tijd. De
Neanderthaler zit nog op onze bagagedrager.'
Centrale hal van het in 1914 gebouwde hoofdkantoor van
de Koninklijke Schelde Groep, 1935. Op de onderkant van
de trap staan de namen van de gebouwde schepen. Foto
J.Dert, Gemeentearchief Vlissingen.
Zeker als je al jaren alleen bezig bent onder je eigen
vlag, met je eigen kleur en je eigen manier van wer
ken. Toch was er geen sprake van dwang, benadrukt
gedeputeerde G.C.L.M. de Kok. 'Er is wel overreding
nodig geweest, want natuurlijk doet het even pijn
wanneer je je eigen identiteit moet opgeven.' Bij de
meeste deelnemers heerste de sfeer van: de koning is
dood, lang leve de koning. Het leven is afscheid
nemen. Ook al is het op zich jammer dat de eigen
karakters van de samen te voegen organisaties ver
dwijnen, toch zal de nieuwe stichting meer potentieel
hebben. Samenwerken is inspirerend en stimulerend.
Huisvesting gezocht
Om alvast aan teambuilding te doen en kennis te
nemen van wat de werkzaamheden van de andere
fusiepartners nu eigenlijk inhouden, zijn de toekom
stige collega's bij elkaar in de keuken gaan kijken:
met de archeologen naar het voormalig Valkenisse bij
voorbeeld, de durfallen wiebelend op een hoge ladder
van de monumentenwacht en een rondleiding door
het prachtige, nieuwe Zeeuws Archief. Dat is goed
bevallen. Ze lijken er klaar voor samen verder te gaan.
Maar goede, centrale huisvesting moet nog gevonden
worden. Voorlopig wordt er nog gewerkt op verschil
lende locaties. Als tussenoplossing is het gebouw De
Burg aan de Groenmarkt in Middelburg aangewezen.
Dat is een voormalig hotel, dus kamertjes genoeg.
Maar voor de bussen van de monumentenwacht en de
archeologen is daar geen plaats. Bij De Burg is geen
parkeerplaats of garage. Het liefst wil de SceZ dat de
provincie de brandweerkazerne in Middelburg
opkoopt en dat gebouw geschikt maakt. Daar is een
enorme garage en er is voldoende ruimte om alle ver
dere plannen ook uit te voeren.
Provinciale Staten hebben in het besluit van
november vorig jaar aangegeven dat op termijn het
gebouw, waarin de SceZ zal worden gehuisvest, uit
moet groeien tot een echt Erfgoedhuis. Daarin zou
ook ruimte moeten zijn voor de diverse in Zeeland
actieve particuliere organisaties op het terrein van het
cultureel erfgoed, zoals de Zeeuwse Vereniging voor
Dialectonderzoek, de Bond Heemschut en het Gilde
van Vrijwillige Molenaars. Ook het Zeeuws Tijdschrift
zou er een stek kunnen krijgen. De stichting krijgt
bovendien de opdracht in samenwerking met de pro
vincie en de betrokken organisaties de wenselijkheid
en mogelijkheid tot het oprichten van een helpdesk
Rob van Renterghem, directeur en algemeen secretaris,
Kamer van Koophandel Zeeland
9 Zeeuws Tijdschrift 2000/6
