zeeuwen en indië
179
Het Bataljon Zeeland in Indië. Uit: „Ons groot avontuur".
nen? - zijn nu opgelost en we staan
eendrachtig achter een optreden dat
ons door de wederpartij is opgedron
gen".
De interne spanningen in de PvdA wer
den door De Stem breed uitgemeten
omdat de socialistische ministers daar
door in de uitvoering van hun taak be
lemmerd zouden worden en de beslis
singskracht van de regering onder
mijnd, wat een onzekere binnenlandse
politieke situatie tot gevolg zou heb
ben. Op momenten dat de partij en haar
krant Het Vrije Volk zich conformeer
den aan het regeringsstandpunt wer
den ze geprezen om hun moed. De lin
kervleugel van de PvdA en de krant het
Parool hadden het zwaar te verduren.
Elke uitlating van die zijde werd aange
grepen om te laten zien dat de PvdA wel
een zeer wankele stut onder het rege
ringsbeleid was. De houding tegenover
de PvdA was om politieke reden twee
slachtig; de PvdA vormde immers sa
men met de KVP de regering.
Tegenover de CPN hoefde men zich
geen beperkingen op te leggen en dat
was duidelijk te merken. „De eenstem
migheid van de volksvertegenwoordi
ging ten aanzien van het grote rege
ringsbesluit is een prachtige demon
stratie ook tegenover het buitenland
Het achttal leden (van de CPN MJ.) dat
protesteerde volgens voorschrift van
een buitenlandse mogendheid kan dit
beeld niet schaden. Zij staan niet in,
maar naast de natie" (23 december
1948). „Wie ons volk zou wijsmaken
dat de koloniale reactie haar bloedige
slag wil slaan en dat men daartegen in
verzet moet komen is een ordinaire
ophitser, tegen wie alle passende mid
delen geoorloofd zijn" (18 juli 1947).
De Waarheid maakt haar eigen naam te
schande door te stellen dat we in oorlog
zijn met het Indonesische volk en dat
het akkoord van Linggadjati thans ge
heel verscheurd is. „We vertrouwen
erop dat er maatregelen zijn beraamd
om een gedeeltelijk succes van deze
stokebrander te neutraliseren", aldus
de krant op 23 juli 1947.
De Stem kende in de eerste jaren na de
oorlog geen scheiding tussen nieuws en
commentaar. De lezer werd in alle ko
lommen met het katholieke standpunt
geconfronteerd. De verwevenheid tus
sen nieuws en commentaar leidde tot
een zeer eenzijdige parlementaire ver
slaggeving. De redes van de communis
tische kamerleden tijdens de kamerde
batten van 23 en 24 juli 1947 werden
als volgt afgedaan: „vier communisti
sche kamerleden staken elk een speech
af die Soekarno hen niet had kunnen
verbeteren" en de volgende dag: „Bij de
replieken pijpten de communisten na
tuurlijk weer hard op en kwamen met
een motie voor de dag". We komen niet
te weten hoe de inhoud van die spee
ches en van die motie luidde. De beide
andere kranten gaven een samenvat
ting van de speeches en drukten de mo
tie geheel af. De Stem maakte van de
zelfde persbureau's gebruik als het
Zeeuwsch Dagblad en daarnaast van
een aantal kranten uit de eigen zuil,
zoals De Tijd en De Maasbode.
De Provinciale Zeeuwsche Courant be
hoorde tot de neutrale pers en bleef in
zijn commentaren aan de veilige kant.
Vanwege de ingezonden brievenru
briek had de krant een meer open ka
rakter dan de andere kranten. De com
mentaren in deze krant geven er blijk
van dat de redactie zich vierkant achter
de regering opstelde. Tegen de rechtse
oppositie nam men geen stelling, tegen
de PvdA en de CPN daarentegen wel.
Evenals in De Stem schreef men de bin
nenlandse politieke problemen toe aan
de PvdA. De PZC betoonde zich voor
stander van militair optreden. Enkele
dagen voor de eerste actie meldt de
krant in een commentaar dat de tijd van
onderhandelen nu voorbij is. De rege
ring heeft eindeloos geduld gehad met
de Republiek (1 4 juli 1 947).
De PZC verheugde zich in de eendracht
van het Nederlandse volk bij het begin
van de eerste militaire actie. DeTweede
Kamer verwierp de communistische
motie tot staakt het vuren. De CPN vindt
