Vloedlijn
Ook vloedmerk, getijlijn,
hoogwaterlijn en aanspoelsel-
lijn genoemd. Vijf woorden
voor hetzelfde begrip, de door
het water van zee of rivier
aangevoerde en op het strand,
de oever of de glooiing achter
gebleven voorwerpen van
allerlei soort, aangevend tot
waar de vloed reikte.
Een dergelijke lijn vertoont
vooral na een storm een bonte
verscheidenheid; dode kwallen
en andere zeedieren, vogels
geveld door het geweld van de
winden of door het lood van
de hebzuchtige mens, soms
met olie besmeurd en dan vaak
nog levend maar ten dode
gedoemd omdat het veren
kleed zijn beschermende
functie verloor, schelpen in
vele soorten, wier- en plante
resten of vruchten uit verre
landen meegevoerd door de
stromen of achteloos over
boord geworpen; de zee geeft
haar geheimen niet prijs
En naast dit dierlijk of
plantaardig afval ligt er de
rotzooi die voor de mens geen
waarde meer had. De lege
drankfles van de zeeman op
weg naar de haven of naar de
wijde zee, de plastic melkfles
van de schippersvrouw en
ongetelde soortgenoten met
opschriften die over de
vroegere inhoud geen twijfel
laten bestaan en daarmee
verkondigen hoeveel waarde
de homo sapiens vandaag de
dag wel hecht aan de reinheid
en het onderhoud van have,
lijf en goed.
Kinderspeelgoed ook dat soms
ontroert, poppekoppen, -lijven
en -ledematen in blank of
bruin, lege dozen en vaten.
rubbish
Toch dwaalt de jutter altijd
weer met een hart vol ver
wachting langs de vloedlijn en
komt zelden met lege handen
thuis. De niet aan de wet of
orde gebonden rangschikking
boeit steeds weer het spiedend
oog van de kunstenaar
vanitas vanitatum.
(Prediker 1 2).
