ZEEUWS TIJDSCHRIFT
No. 4
Drs. M. C. Verburg
WEST-VLAANDEREN", tweemaandelijks periodiek,
is het mooiste regionale tijdschrift dat ik ken. Het
meest jaloers ben ik op zijn openheid naar de con
temporaine geestesstromingen. Het overschrijdt de limiet van het
lokale chauvinisme en de dito middelmaat ruimschoots, wil het eigen
culturele leven confronteren met en scherpen aan een universeler
norm. De bontheid van het eigen palet staat toe er kleuren van
vreemde bodem mee te mengen. Hoe fletser de oogst van eigen teelt,
hoe gevaarlijker het is haar met die van anderen te vergelijken. De
redactie van het Zeeuws Tijdschrift heeft meerdere malen overwogen
een zogenaamd cultureel nummer uit te geven. Zij meent echter dat
dit niet het niveau zal halen van de pretentie die er uit zou spreken.
HET laatste, zesde, nummer van de elfde
jaargang van „West-Vlaanderen" illu
streert wat ik met het bovenstaande
bedoel. Het is gewijd aan het expressionisme,
waarvoor de belangstelling weer levendig is.
Het expressionisme is in Vlaanderen (en Duits
land) van grotere betekenis geweest dan elders
en dat mag dan een verklaring zijn voor het
verschijnen van zulk een nummer, dat de
grenzen van deze vrij kleine provincie met
een miljoen inwoners zover overschrijdt. In
de spiegel van dit universele gebeuren komen
wij natuurlijk telkens in Vlaanderen en in
West-Vlaanderen terecht. De Antwerpenaar
Permeke, in wiens werken wij invloeden van
de grondlegger Vincent van Gogh terugvinden,
vestigt zich omstreeks 1930 in West-Vlaan
deren, eerst te Oostende, later voorgoed in
Jabbeke en legt de kiem voor het Westvlaamse
expressionisme. Het heet dat bijna driekwart
van de hedendaagse Westvlaamse schilders het
spoor van het expressionisme volgt. Hun werk
is terug te vinden in de elf jaargangen van
„West-Vlaanderen". In literatuur, toneel en
muziek in West-Vlaanderen is de invloed van
het expressionisme ook merkbaar, al is hier
van Europees niveau nauwelijks sprake. Maar
het gaat mij hier niet om intrinsieke waarden,
meer om de zin van de confrontatie, die in
Zeeland, evenmin als voor de meeste andere
cultuurexponenten, nauwelijks aanwezig is.
André Demedts, hoofd van de Studio Kort-
rijk en een van de oprichters van „West-
Vlaanderen", beschrijft het tijdschrift als
een uitgave, waarin steunend op de
Westvlaamse gegevenheid belangstelling voor
de artistieke verwezenlijkingen over de gehele
wereld wordt betoondHet is opgericht
uit talrijke besprekingen, welke in het
Klein Seminarie te Roeselare werden gehouden
en die eerst aanleiding hadden gegeven tot het
oprichten van een Christelijk Vlaams Kunste-
naarsverbond, onder voorzitterschap van de
Bestendige Afgevaardigde (Gedeputeerde dus)
Jozef Storme. West-Vlaanderen wil niet uit
sluitend een letterkundig tijdschrift zijn; het
neemt ook geen scherp omlijnd esthetisch
standpunt in; het wil verzoeningsgezind een
spiegel bieden van het gehele kunstleven, met
het accent op het eigentijdse en Westvlaamse."
In het laatste citaat haal ik dr. Albert
Smeets aan in zijn verhandeling „De literaire
114
