ZEEUWS TIJDSCHRIFT
No. 3
de onvoldoende waterbeheersing. De vele
kleine bedrijven leverden de grondgebruiker
slechts een sober bestaan. Zijn grote werklust,
de uitstekende verzorging die hij zijn land gaf
en zijn spaarzaamheid stelden hem nog in
staat op een kleine oppervlakte grond zijn be
drijf te handhaven.
Walcheren werd ook genoemd de tuin van
Zeeland en het is niet te verwonderen dat deze
tuin maximale opbrengsten opleverde; dat had
Walcheren met de meeste tuinen gemeen. De
smalle kronkelende wegen, de overblijfselen
van de eens veel meer voorkomende meidoorn
heggen langs de perceelscheidingen, de boom
weiden, ze waren alle elementen van grote
schoonheid die gehandhaafd bleven tot 1944
ten koste van het opbrengstvermogen van de
cultuurgrond.
De inundatie van 1944 heeft de schoonheid
op Walcheren vernietigd en de landbouwers
een schade toegebracht, die onherstelbaar werd
genoemd.
Toen de Stichting van door Watersnood ge
troffen grondgebruikers op Walcheren in
1946 haar brochure uitgaf „Geeft den Wal-
cherensche boer zijn bestaansmogelijkheid
terug" werd reeds een Ontwerp van Wet in
gereedheid gebracht om Walcheren door een
bijzondere vorm van ruilverkaveling te helpen.
Gaat als regel een ruilverkaveling uit van
de belanghebbenden en wordt door stemming
uitgemaakt of ruilverkaveling wel of niet zal
plaats hebben, voor Walcheren stak de Re
gering de helpende hand uit en ontwierp de
„Herverkavelingswet" Walcheren die in 1947
in het Staatsblad werd opgenomen.
Deze Herverkavelingswet Walcheren 1947
Stbl. H 400 maakt het mogelijk meer voor
Walcheren en zijn bewoners te doen, dan
volgens de voor het gehele land geldende Ruil-
58
