Behoud of ontiuihheling?
Landschappen zijn niet statisch, maar voortdurend aan verandering onderhevig.
Dat heeft allereerst te maken met de economische dynamiek en de steeds verande
rende manier waarop wij mensen onze omgeving gebruiken. Maar ook in de natuur
speelt verandering en dynamiek een belangrijke rol. Juist ecologen zijn zich hiervan
in de afgelopen decennia bewust geworden. In de jaren zestig en zeventig van de
vorige eeuw was in die kring het algemene gevoel, dat voor een hoge biodiversiteit
het landgebruik en het natuurbeheer gericht moest zijn op afremmen van dynamiek
en milieuverandering. Ecologen leggen nu veel meer de nadruk op de rol van do
minante ecologische processen, die zich op landschapsschaal afspelen. Voorbeelden
hiervan zijn de sedimentatie en erosie in rivieren en zeearmen, of de kwel van zout of
kalkrijk water. Zij realiseren zich tegenwoordig dat binnen de randvoorwaarden van
die processen natuurlijke dynamiek een essentiële rol speelt bij de instandhouding
van het leefgebied van bijzondere planten en dieren. Een mooi voorbeeld hiervan zijn
de broedplekken voor kust- en strandvogels als kluut en strand- en bontbekplevier.
Zij nestelen op kale en onbegroeide plekken, die van nature alleen voorkomen op
zand- en slikplaten die recent zijn opgeslibd of die regelmatig met zout water worden
overspoeld. Een goede natuurbeheerder kan door een gericht beheer van maaien en
begrazen geschikte plekken een hele poos in stand houden, maar de beste manier
om op langere termijn voortplantingsbiotopen voor deze kustvogels te behouden is
om de natuurlijke dynamiek zijn werk te laten doen. In het verlengde van deze rede
nering en op grond van ervaringen in de Oostvaardersplassen en de afgesloten del-
