Ambitie met of zonder een onaflosbare hypotheeb
Traditionele vormen van aquacultuur vinden we verder vooral in Azië. Sawa's in In
donesië worden positief en met een bijzonder landschap geassocieerd, zo zou het in
Zeeland met aquacultuur ook moeten zijn.
Alles overziend is de ontwikkeling van aquacultuur een logische stap in de ont
wikkeling van de provincie. Een stap die moet worden gezet, maar niet zonder de
noodzakelijke en substantiële aandacht voor het landschap. Het landschap is in veel
opzichten de kurk waar de provincie op drijft. Inpassing van aquacultuur mag niet de
kant opgaan van de 'inpassing' van het doorsnee recreatiebedrijf: randje groen erom
en klaar is Kees. De komst van aquacultuur moet veel eerder autonoom landschaps
vormend en als een serieuze ontwerpopgave worden opgevat en aangepakt. Nieuwe
landschappen met een juiste mix van economie en ecologie. Een eerste stap (bij wijze
Foto links: Sawa op Bali: cultuur en natuur op achltectonische wijze verweven. Foto:
Laura van Vliet. Foto rechts: Landschap van inlagen en karrenvelden inspiratiebron
voor het landschap van Zeeuwse aquacultuur?
van proef van een dergelijke aanpak) zou gezet kunnen worden bij reeds bestaande
kustgerelateerde projecten. Hierbij kan gedacht worden aan de projecten Waterdunen
en Perkpolder, waar in aanzienlijke mate sprake is van een functieverandering.
Er ligt een ambitieuze beleidsnota van de provincie, waarachter een omvangrijk ruim
telijk vraagstuk schuilgaat. Om dit vraagstuk succesvol op te lossen is meer grond
nodig dan strikt genomen voor de bedrijfsvoering noodzakelijk is. De provincie heeft
zowel de economie, een vitaal platteland, als een hoogwaardig landschap hoog in
haar vaandel. Aankoop van extra grond om de projecten het passende gezicht te
geven verdient zeker aanbeveling. Dit geeft speelruimte voor een ontwerpende be
nadering die substantieel landschapsvormend kan zijn. Uitblijven van een dergelijke
aanpak hypothekeert de ontwikkeling van deze voor Zeeland waardevolle en nood
zakelijke impuls.
