Verwondering
Ik praat met Jelle Joosse en Wim van den Berge. Jelle is museaal medewerker
van de nieuwe Stichting Historische Scheepswerf C.A. Meerman en zit namens de
SBH ook in het bestuur van die nieuwe stichting. Wim is vanuit de SBH actief op de
werf en legt alles vast op foto. Bij de opening van de gerestaureerde werf op 8 juni
2007 is een schitterend fotoboekje van zijn hand verschenen.
Jelle: 'Zoals Kees Meerman In 1986 het gereedschap uit zijn handen had gelegd, zo
troffen wij het aan in 2003, op dezelfde plek maar onder dik spinrag. Wij hebben met
vier man van de SBH alles op de werf methodisch geïnventariseerd en vervolgens ge
registreerd.' Ik vraag naar het doel van de gerestaureerde werf. Jelle heeft het voorin
de mond liggen: 'We willen dat de bezoeker zich verwondert over de kunst en kunde
die nodig was om met de middelen van toen en de omstandigheden van toen die
mooie schepen te bouwen.
Wim van de Berge (I.) en Jelle Joosse, juni 2007. Foto: auteur.
Wim van de Berge kan er niet over uit dat een hoogaars gebouwd werd in een loods
waar 's winters nauwelijks daglicht was, elektrisch kwam er pas in 1920. Eigenlijk
paste het schip er maar net in. Hij houdt zijn handen om een hoogaarsmodel dat op
tafel staat. 'Kijk, het was een kleine schoenendoos, je kon maar net om het schip
heen lopen. Hoe kon je nou in vredesnaam de zeeg goed uitzetten of een rechte lijn
inzichten? Er waren jaren dat er twee hoogaarzen gebouwd werden en dat met maar
zes man. En daartussendoor kwamen er nog schepen voor reparatie.' Bij Meerman
gingen ze heel efficiënt met hun materialen om. Wim: 'Elke spijker werd drie keer
gebruikt.Jelle: 'Het goeie hout ging in de schepen, het slechtere hout in de loodsen.
De beide loodsen zijn van ongeveer 1870. In de loodsen zijn tien oude masten of
restanten ervan te traceren.'
