ILoüntjens biljarts: een oude relatie
Meerten Dallinga, met een glimlach: 'Die eensgezindheid heb ik in mijn vroege jeugd
gemist.' Hij vertelt hoe de lagere schooljeugd op de vuist met elkaar ging. Er is heel
wat afgevochten. De katholieke school tegen de openbare. Niemand greep in, het
was zo. Dallinga herinnert zich nog als de dag van gisteren dat zijn tien jaar oudere zus
met een katholieke vriendin naar het patronaatsgebouw ging. De andere dag stond er
een pater bij zijn ouders aan de deur. 'Mijn zus was niet welkom.' Een andere herin
nering: er werd gevoetbald op het weitje. 'Dat was een katholiek weitje, want alleen
de Roomse jeugd voetbalde daar. Als kind van 'de Lange' had ik daar niets te zoeken.
Ook al verdedigde 'de Lange' seizoenenlang het doel van de W. Sluiskil.
De Groninger Dallinga senior kwam rond 1935 voor het eerst in de streek als
heier in de kanaalzone. Later vestigde hij zich in Sluiskil en exploiteerde hij het ge
meenschapsgebouw De Ark, waar dans- en speelavondjes werden gehouden. De
jonge Meerten werkte daar ook in zijn vrije tijd. In die tijd ontstond de eerste sa
menwerking tussen het patronaat en De Ark. In 1965 begon zijn vader een houten
café. In 1972 is het hotel gestart dat flink uitgebreid is met onder andere met het
voormalige klooster. In het hotel staat een oud biljart dat symbool lijkt te staan voor
het jaarlijkse Outokumpu Worldcup Driebandentoernooi dat gespeeld wordt op acht
wedstrijdbiljarts. Voor de kenners: het zijn Gabriëls-biljarts, het summum om op te
spelen. Het oorspronkelijk Antwerpse bedrijf dat die biljarts maakt is al jarenlang on
derdeel van het Middelburgse familiebedrijf Loontjens. Het is dan ook Loontjens die
