De brug en de pont
De teruggang van Sluiskil was al voor de sloop van het ziekenhuis begonnen
met de grote kanaalverbreding in het begin van de jaren zestig van de twintigste
eeuw. De minister Lely kanaalbrug tussen Sluiskil Oost en -West werd afgebroken.
Je zou kunnen zeggen dat daardoor het hart uit het dorp werd gehaald. Er kwam
een veerpont voor in de plaats. In de beginperiode zette de pont jaarlijks gemid
deld 800.000 mensen over. Dat aantal is nu teruggelopen tot zo'n 70.000. Het zijn
hoofdzakelijk scholieren en mensen uit Sluiskil die werken bij Yara of Heros. Op zo'n
overtocht spreek ik Bennie Ivens. Hij werkt in het laboratorium bij Yara. Hij is blij met
de pont, alleen vindt hij het jammer dat de pont zondags niet vaart. In een wip zit hij
aan de overkant, anders moet hij met de auto over de N61, de Sluiskilse draaibrug
over. Maar die brug staat vaak open. Een alternatief is om het kanaal over te steken
bij Sas van Gent. De pont zorgt voor een stukje woongenot van Ivens. Hij wil nooit
weg uit Sluiskil. Waterstaat overwoog eind jaren tachtig de pont, in verband met de
gestage daling van het aantal passagiers, uit de vaart te nemen. Dat vroeg om actie
en die kwam. Loek van Hecke: 'Het leidde tot felle protesten van de Sluiskillenaars,
die zelfs enige tijd de brug bezetten. We moesten opkomen voor ons mooie dorp.
Het plan ontstond om een cd uit te brengenwaarin de gevoelens van de Sluiskil-
lenaren op muzikale manier te horen zouden zijn.' Die cd kwam er. Loek van Hecke
De later gesloopte Minister Lely brug. Foto uit 1967. Foto: Beeldbank Zeeland.
