De cokesfabriek importeerde veel kolen uit Amerika. Schepen tot 60.000 ton losten
het zwarte goud aan de kade van de fabriek. Op zijn beurt ging de Sluiskilse kunst
mest richting de buitenlandse markt.
De cokesfabriek kampte eind vorige eeuw met toenemende verliezen. Opkomende
productie in het verre oosten en een dalende vraag door opheffing van veel Franse
staalbedrijven waren funest voor de prijs en de afzet. De laatste jaren leverde de fa
briek alleen nog maar cokes aan Sidmar, een staalbedrijf net over de grens in Zelzate.
In augustus 1999 moest de fabriek uiteindelijk sluiten. De kranen staan er nu op de
kade verloren bij. De stenen muur met daarachter de ovens is verworden tot een in
dustrieel monument.
