Tot slot
de mogelijkheid nog een week op reis te gaan op de grens van school en vakantie.
Voor een deel was het ook het afscheid van het middelbaar onderwijs en een opstap
naar Hogeschool of Universiteit in de Randstad of verder. De eerste jaren werd de
Frankrijkreis fietsend afgelegd, maar na de plotselinge dood van een dierbare col
lega werd gekozen voor een busreis naar de Provence. Met een vijftal collega's heeft
Frans ook lange tijd aan deze tochten deelgenomen. De bus werd al spoedig tot een
"rijdend klaslokaal", zoals Frans dat met een knipoog typeerde. Terwijl het landschap
voorbij trok, gaf hij commentaar op de geografische en morfologische bijzonderheden
en zo zette hij in wezen zijn bekende aanpak van "Wat zien wij hier" mobiel voort.
De tocht naar Frankrijk was inspannend, afhankelijk van de groep die meeging, maar
fungeerde voor de begeleiders ook als afkickmoment van het schooljaar. Voor Frans
waren deze momenten van groot gewicht. In de vakantie toog hij vaak weer met frisse
moed aan zijn wetenschappelijk werk en besteedde hij ruim aandacht aan zijn gezin
met drie zonen Volkert, Martijn en Jappe.
Het schoolleven hield Frans Beekman dicht bij de werkelijkheid van alle dag. Nooit
heeft hij iets gehad van wat op een kamergeleerde leek. Frans wil juist graag tussen
de mensen zijn. Dat is ongetwijfeld ook de reden van zijn lidmaatschap van vrienden
clubs, zoals het gezelschap dat bekend staat onder de naam 'Heerenclub', waar in de
loop der jaren steeds ouder wordende mannen op zoek gaan naar cultuur, een goed
gesprek en een excellente maaltijd. Het leed tussen kerst en nieuwjaar wordt veroor
zaakt door regen, wind of vrieskou. De resultaten van die bijeenkomsten zijn vaak te
vinden in het door Johan Everaers opgerichte tijdschrift met een zeer beperkte oplage
(aanvankelijk 5 exemplaren): LESKIMO de Zierycsée. Tegelijkertijd is Frans lid van een
andere vriendenclub die aangeduid wordt als "Heerenleed". Niet voor niets zo ge
noemd, want de heren gaan altijd tussen kerst en nieuwjaar op pad. Deze leden zijn
meer op de natuur dan op de cultuur gericht. Elk jaar bezoeken zij een natuurgebied
in isolement, zoals bijvoorbeeld de Hompelvoet. Die uiteenlopende belangstelling is
typerend voor Frans Beekman.
In de weekenden zijn Frans en Ank vaak te vinden op de kop van Schouwen nu zij een
zomerhuis hebben in Den Osse bij Brouwershaven. De band met Schouwen-Duiveland
blijft zo dus nog stevig bestaan.
Oud collega en dichter Ed Leeflang kon het zo treffend verwoorden in zijn ge
dicht, ook al is niet zeker of Frans model stond voor dit fragment, in de bundel Op
Pennewips plek:
'Hij kent de Wadden, drijft op vlotten
leidt kampen en maakt zonnewijzers,
Vindt begraven potten en hij
kan eenzaam lezen'
Op vlotten drijven en kampen leiden zal wellicht wat minder worden, als hij maar
belooft het vinden van begraven potten en het resultaat van eenzaam lezen met ons
te blijven delen.
