Zeeuwse ziekenhuizen
de groei van de partij van Pim Fortuyn. Ik had het in die tijd fysiek en mentaal moeilijk.
Mede daarom besloot hij in 2001 de actieve politiek te verlaten. Na zijn vertrek uit
Rotterdam werd hij voorzitter van de raad van bestuur van het Nederlands Instituut
voor Zorg en Welzijn te Utrecht. 'Bij dit kennisinstituut kon ik mij weer inhoudelijk op
inrichtingsvraagstukken werpen. Het gaf verdieping. Dat deed me goed.
Op enig moment kreeg Hans Simons bezoek van de Zeeuwse gedeputeerden
De Kok en Coppoolse, die hem vroegen te adviseren over de situatie rond de zieken
huizen in Zeeland. Professor Pieter Vierhout, voor Simons geen onbekende, was de
voorzitter van de commissie. 'We zijn gewoon aan de keukentafel begonnen. Onze
belangrijkste vraag; hoe houden we de zorg in Zeeland meer dan aan de maat. We
hebben met veel specialisten gesproken. Daaruit rees het beeld dat we naar schaal
vergroting moeten zoeken om de slag om de kwaliteit niet te missen. Maar het is een
misverstand dat dat per sé een groot ziekenhuis moet zijn. Of persé op één locatie. In
mijn overtuiging kun je bestuurlijk schaalvergroten zonder een grote fabriek te ma
ken. We hebben ook met huisartsen gesproken en andere betrokkenen. Juist om niet
alleen intern te denken, maar ook van buiten naar binnen.
Het advies luidde dan ook dat er veel meer samengewerkt moest worden binnen de
Zeeuwse ziekenhuizen. Dat er meer synergie moest worden gevonden. Een gedragen
advies werd keurig afgeleverd. Voor Hans Simons was het werk in Zeeland klaar...
dacht hij. Maar toen hij voorzitter van het Goese ziekenhuis kon worden, was de cirkel
rond. 'Ik had sowieso graag nog iets in Zeeland gedaan. De mentaliteit, de schaal en
de betrokkenheid van de politiek bij de gezondheidszorg trok me ook aan. En... ik
had eigenlijk nog nooit een operationele organisatie kunnen leiden. Ik sta nu echt met
mijn poten in de klei. Ik ben niet van de opvatting dat bestuurders op afstand moeten
staan. Dat vind ik zelf lui.
Bij aankomst in Goes had hij wel pech. 'Het ziekenhuis zat in grotere financiële pro
blemen dan ik had vermoed. Mijn eerste aandacht moest dus gaan naar de bedrijfs
voering, waardoor best een aantal zure beslissingen moesten worden genomen. Nu
zitten we gelukkig weer in een opgaande lijn.
'Ik heb heel bewust de medisch specialisten en de lijnfunctionarissen betrokken bij
managementvraagstukken in het ziekenhuis. En de medische centra gaan eigen bud
getverantwoordelijkheid krijgen. Je moet een zekere vrijheid tot handelen geven. Ik
vind dat je de verantwoordelijkheid daar moet leggen waar die hoort. Ik ben ervoor
om de professionals te begeleiden. Stimulerend leiderschap. Ook medici zien dat het
voor hen belangrijk is dat het ziekenhuis goed georganiseerd is. Het is ouderwets den
ken dat er een controverse is tussen medisch specialisten en de ziekenhuisorganisatie.
Men is te afhankelijk van elkaar.
'Je ziet dat de specialisten uit Goes en Vlissingen nu bij elkaar gaan zitten in gesprek
ken over maatschapsvorming. Men is bezig om na te denken hoe de taken verdeeld
moeten worden.' Hij doelt op de laatste ontwikkelingen rond het ziekenhuis 'Zee
land'. Hij is er heilig van overtuigd dat de samenwerkende ziekenhuizen in Vlissingen
en Goes betere zorg gaan bieden. In Goes komt ook het nieuwe Zeeuwse hartcen-
trum, waar in de toekomst gedotterd kan worden. Het daarbij nodige thoraxcen-
