Inzet
Pvdfl
warme mensen. Later toen we het huis uit waren was het ook heerlijk om weer thuis
te komen. Het was een zoete inval. Niet alleen voor familie, maar ook voor vrienden
en kennissen, ledereen was welkom. Dat is iets dat ik zelf ook heb. Ik vind het heerlijk
om mijn kinderen en hun aanhang om me heen te hebben. Ook met vriendschappen
probeer ik zorgvuldig om te gaan. Ik heb nog steeds elke twee maanden een etentje
met vrienden uit mijn studietijd.
Hans Simons is een doener. Zo wordt hij ook omschreven door mensen uit zijn
omgeving. Oud-collega's zijn veelal lovend over hem en zien zijn gedrevenheid als
positief. Partijgenoten waarderen zijn inzet. Hans kent zichzelf goed. Het maatschap
pelijke engagement is geen hoge politieke bevlogenheid geworden. 'Ik bouw graag
aan iets. Ik ben vooral praktisch.
Hij volgde de HBS in Zierikzee. 'Ook dat was een prima tijd. Er gebeurden geen schok
kende dingen.' Na de HBS trok hij naar Amsterdam om daar aan de Vrije Universiteit
politicologie (kandidaats) en bedrijfssociologie te studeren. 'Ik hoefde niet heel nodig
weg uit Zeeland, zoals veel jongeren. Ik moest zelfs wel even wennen aan de grote
stad.' Zijn studiekeus was een logisch vervolg op de interesse die hij van huis uit
had meegekregen. 'Ik had natuurlijk die belangstelling voor maatschappelijke vraag
stukken. En ik was en ben nieuwsgierig. Ik was geen man van de barricades, maar
ik ben wel kritisch. Ik trok op met studenten die progressief waren, maar niet met
partijtijgers. Ik had het gewoon druk in die tijd. Ik werkte hard, had ook nog een
kleine onderneming opgezet in Renesse in trampolinebedden. Ik was een vrij serieuze
student.
Zijn eerste baan was in het vormingswerk in Rotterdam, de stad waar hij later wethou
der zou worden. 'Het was de tijd van de lokale vormingsinstituten als reactie tegen
internaten. Dat sprak me aan. Ook de doelgroep, de arbeidende bevolking, paste bij
mijn interesse. De toenmalige PPR lag me wel, internationalisme en solidariteit als
trefwoorden. Dat waren de eerste verkenningen in de partijpolitiek. En voor dat ik het
wist, werd ik gevraagd om voor de PPR in de gemeenteraad te gaan. En tot mijn grote
verbazing werd ik - eigenlijk uit het niets - ook nog lijsttrekker.
Simons praat gedreven. Professioneel. De momenten dat zijn gezicht extra emotie
laat zien gaan over zijn ouders, Zeeland, familie, gezin en... Rotterdam. Deze stad stal
zijn hart. 'Ik had daar al snel mijn draai gevonden. De sfeer was direct en plezierig. Er
heerste vooral een optimistische sfeer. We waren bezig met vorming en scholing van
jeugd, volksopvoeding. De mentaliteit van "samen de schouders eronder" sprak mij
erg aan. Dat paste bij mijn persoonlijke ambitie.'
Ook privé ging het Hans voor de wind. Hij trouwde zijn eerste vrouw en kreeg
twee kinderen. 'Het was een goede tijd. Het was leuk. De tijdsgeest zat mee. Ik had
mijn raadslidmaatschap gecombineerd met een baan. Maar na drie jaar in de ge
meenteraad voor de PPR, verloor deze partij de verkiezingen. De PvdA won. De PvdA
van Joop den Uijl trok me programmatisch meer aan. In 1977 stapte ik op bij de PPR
