Hans Simons
ZL
Geen bestuurder op afstand
Engagement van huis uit
Mirjam van Zuilen
'Eigenlijk moet je elke dag zo leven dat als het leven plotseling is afgelopen, je het gevoel
hebt dat het goed was. Dat je geen grote uitdagingen, verlangens of onuitgesproken ge
voelens of wensen meer hebt. Als het zover is, wil ik een goed gevoel hebben over mijn
leven.'
En dat heeft Hans Simons (59). Het leven had tot nu toe niet altijd makkelijke wegen
voor hem in petto. De obstakels heeft hij genomen. Zijn passie, de inzet voor inrich
tingsvraagstukken in onze samenleving, drijft hem elk moment van de dag. Zijn zorg:
'De onbeschaafdheid neemt toe'En op kleinere Zeeuwse schaal wil hij mede vormgeven
aan vernieuwing van de zorg en een bescheiden rol spelen in het bredere Zeeuwse
debat over de toekomst. Elke dag opnieuw.
Henri Johan (Hans) Simons is voor zijn gevoel een Zeeuw. Hij werd geboren in
Witmarsum, op 20 december 1947. Zijn vader was daar invalhuisarts. Vrij kort na de
geboorte van Hans vertrok het gezin naar Renesse waar vader Simons zich definitief
vestigde. 'Renesse was vredig, rustig, een heerlijke plek om op te groeien.'
Hans is de tweede zoon uit een gezin van zes jongens. 'Een van mijn broers is nog niet
zo lang geleden op 52-jarige leeftijd aan kanker overleden. Dat heeft een hele diepe
wond achtergelaten.' Hans' moeder was actief in de Nederlands Hervormde kerk, zijn
vader in het maatschappelijk leven op het eiland. 'Wij werden vrij gelaten in onze keus
voor een geloof en politieke oriëntatie. Ik ging wel graag naar de kerk. Dominee Van
Liere stond daar en die man had prachtige verhalen.' Vader Simons was uitermate
sociaal en bij zijn overlijden werd hem in de PZC veel lof toegezwaaid. 'Hij was ook
bijzonder. Hij was in Suriname geboren uit Joodse ouders. Hij kwam begin jaren dertig
naar Nederland en juist door zijn Surinaamse afkomst is hij in de tweede Wereldoor
log niet vervolgd.' Door die afkomst en de maatschappelijke gedrevenheid van zijn
moeder was er thuis een permanente en open discussie over allerlei onderwerpen van
maatschappelijke aard. 'We lazen veel boeken. Van "Churchill" tot "Mein Kampf".
Daar werden we enorm in gestimuleerd.' Van vaders kant 'erft' Hans de interesse voor
de inrichting van de maatschappij. Niet zozeer was de partijpolitiek onderwerp van
gesprek in huize Simons, maar meer het engagement bij maatschappelijke vraagstuk
ken. 'Mijn vader had een aversie tegen elke vorm van autoriteit. En hij was buiten
gewoon liberaal.' Hans reflecteert: 'Het waren - en mijn moeder (87) is nog - heel
