'Wie denkt de ZWF uuel dat ze is?
Opvallende afwezige tijdens deze rumoerige bijeenkomsten is de ZMF. De organisatie
die toch bedoeld is om de milieuprotesten te organiseren en te coördineren blijkt ook
nu de zaak te hebben voorgekookt met de provincie. ZMF is vóór het plan en eist
alleen dat de kassen geconcentreerd worden op één locatie in de provincie. En die
locatie is tussen Lewedorp en Nieuwdorp.
Milieubewuste dorpsbewoners, die vinden dat zij al genoeg last hebben van de neven
effecten van de industrialisatie in het nabijgelegen Sloegebied, zijn teleurgesteld in de
milieufederatie. Zij zeggen hun lidmaatschap op en richten een eigen organisatie op:
BORIS (Behoud Open Ruimte In het Sloe). Ze wijzen erop dat het concentratieverhaal
van ZMF niet opgaat omdat er her en der in de provincie al kassen staan en er op het
zelfde moment bij Rilland en bij Biezelinge hele polders mee worden volgebouwd. Zo
verspeelt de ZMF opnieuw krediet bij de Zeeuwen. ZMF-coördinator Tjeu van Mierlo
zegt tegen een journalist dat hij de houding van de dorpsbevolking wel kan begrijpen,
maar: 'Pijn lijden is niet altijd te voorkomen.' Het is de taal van een bestuurder.
Wat in deze zaak ook opvalt is dat de ZMF de energieslurpende glastuinbouw niet
principieel afwijst. Temeer omdat vrijwel alle producten in de complexen bestemd zijn
voor de export, een export die grotendeels met vliegtuigen gebeurt. Overigens wordt
het hele plan uiteindelijk afgeblazen omdat het te duur zou worden.
Hoezeer de ZMF zich soms van gelegenheidsargumenten bedient blijkt in dit ver
band ook uit haar opstelling tegenover de Vereniging Zeeuwind die her en der in
de provincie windmolens neerzet. Terwijl men het verspreid bouwen van tuinbouw
kassen veroordeelt wegens aantasting van het open polderlandschap, gebruikt men
datzelfde argument niet tegen de verspreid geplaatste turbines. Waarom niet? Omdat
Zeeuwind besluit toe te treden tot ZMF, maar wel op voorwaarde dat die niet moeilijk
doet over de windturbines. Een opportunistisch akkoordje dat 1150 extra leden van
de nieuwe club oplevert.
Ook in de zaak van de ontpoldering langs de Westerschelde doet de opstelling van
ZMF opportunistisch aan. Terwijl ze er tijdens het geheim overleg over de WCT mee
akkoord ging dat het verlies van de buitendijkse gronden bij de Kaloot zou worden
gecompenseerd buiten het Westerscheldegebied, blijkt eenzelfde vorm van compen
satie onbespreekbaar bij de verdieping van de Westerschelde. Dat moet persé langs de
Westerschelde gebeuren door daar polders terug te geven aan de zee.
De ontpoldering langs de Westerschelde is het meest omstreden plan uit de
recente Zeeuwse geschiedenis. Niet alleen de boeren uit de bedreigde polders aan
weerszijden van de Westerschelde lopen te hoop als de provincie dat plan lanceert,
ook duizenden niet-boeren zetten grif hun handtekening tegen de als on-Zeeuws
ervaren ontpoldering. Zelfs in de Tweede Kamer deelt een meerderheid de gevoelens
der boeren en eist dat er niet onteigend mag worden. Maar de ZMF blijft vóór. Al in
1996 schreef Thijs Kramer in Wantij'Alleen ontpoldering kan voor herstel van de
natuurwaarden in de Westerschelde zorgen'. Tien jaar later is dat nog steeds zo. Een
persbericht van juli 2006 legt uit waarom: 'Recente onderzoeksrapporten conclude
ren dat de ecologische ontwikkeling van de Westerschelde al zeer lange tijd negatief
