Leer mist
Op wee evenwicht
A J S
Het idee was iedere fase tussen klei en porselein tegen het licht te
houden. Om te proberen er achter te komen wat zich tijdens het schep
pingsproces van moment tot moment afspeelt in het hoofd van de kun
stenaar Leen Quist. Die opzet zakt als een ondergraven dijk in elkaar.
Hij is zeer wel bereid zich het hoofd te breken over wat hem beweegt,
maar hij weet het eenvoudig niet. De rationaliteit houdt zich schuil
achter de intuïtie. Het werk zijner handen is veelzeggend, maar Quist
heeft over het ontstaan ervan weinig mee te delen. Hij hanteert begrip
pen als concentratie, vreugde, ontroering maar een analyse blijft achter
wege. Zo zal het moeten zijn; het enigma laat zich niet determineren.
Als de massa op de draaischijf ligt, valt de beslissing. Pas dan weet hij
welke vorm hij zal kiezen en pas dan bepaalt hij welke decoratie hij zal aan
brengen. Er kunnen langdurige beraadslagingen aan zijn voorafgegaan, er is
gewikt en gewogen, maar de uitkomsten daarvan doen in de werkruimte niet
meer ter zake. Hij concentreert zich en volgt de ingeving van het ogenblik.
De Middelburgse keramist Leen Quist weet zijn momenten te kiezen maar
wat hem brengt tot zijn keuzen in het werk, hij doorgrondt dat niet. 'Je zou
verwachten dat je die grote schaal gaat maken waarover je het een dag tevo
ren hebt gehad, maar op het atelier doe je iets anders. Daar moet het blijk
baar gebeuren. Daar kom ik tot de essentie.'
Zoals er alleen maar naar kan worden geraden waaruit de inspiratie voort
komt die Leen Quist voert tot zijn scheppingen in porselein, zo is het een
raadsel hoe zijn dozen, bowls en schalen in koel wit materiaal en gedeco
reerd met geometrische vormen in kobaltblauw, roze, geel en groengrijs,
de beschouwer kunnen emotioneren. Het moet wel zo zijn dat de keramist
Quist het geluk zoekt en zijn vondsten deelt met talrijke bewonderaars.
De pure vormen en de basale tinten, de ritmiek in zijn creaties, de perfectie
en zuiverheid maken iets los in wat de ziel zou kunnen zijn.
197