WIM VAARZON MOREL
De jonge kunstenaar vindt een constante bron van inspiratie in het spel
van wind en water, de zee, de kusten. De schilder van de zee wordt mari
neman, twee jaren actieve dienst onder de vlag: qua patet orbis.
iandsche Manege, Amsterdam. De Rijksacademie van Beeldende Kunsten wordt een
Amsterdam. belangrijke ankerplaats. Morel studeert er, wordt lector, hoogleraar en
directeur. Vanaf 1984 is hij vrij man, vrij schilder. De buitenman bloeit
op. Hij is wat vaker onderweg, naar grazige en dorre weiden, vlakten en
moerassen, bergen, de zeekust, dijk en duin, de rivieren.
Vaarzon Morel schildert vaak en veel, in de eigen traditie, vanuit het
métier, zonder overdreven aandacht voor het experiment. Kunst en
kunde: het buitenste binnen, het binnenste buiten. Daar horen een scherp
waarnemingsvermogen, gevoel en beschouwelijkheid bij. De zee blijft, de
paarden blijven, de seizoenen vlagen over het land. Eeuwigheid in een
leven van verandering.
97
