Ik moet aan dat tafeltje zitten
JAN VAN MUNSTER
Boven:
Warmte (1989)
'jioeidraad. Tentoon
stelling De Vleeshal
iddelburg. Collectie
leeshal Middelburg.
Foto: Wim Riemens
Onder:
Hemeltranen (2000)
Koper, compressor,
ntoonstelling Water
toren Oost-Souburg
Foto: Ruden Riemens
MttPèasasa
soms ook heel lang op de grond liggen. Dat heeft
gewoon met tijd te maken, het moet rijpen. Maar
dan kan ik ook een beeld van twintig of vijfen
twintig jaar geleden weer ophangen of neerzetten
en dan is het een nieuw beeld. Dan is het niet
meer tijdgebonden, en dat wil je gewoon. Het is
altijd dat zoeken, dat experimenteren, en op een
gegeven moment vallen er dingen samen en ont
staat er iets. En wat dat is, nou ja, dat is dan mis
schien kunst."
"Ik kan niks verzinnen van tevoren. Ik moet aan
dat tafeltje zitten, ik loop rond, ik ga weer terug
naar dat tafeltje en wacht tot er iets komt. In dat
opzicht is het een verdomd eenzaam, moeilijk
vak. Omdat je geen bakker bent die een brood
bakt en alle stappen kent, en dan komt dat brood
uit de oven de mensen eten het op. Ik zit aan
dat tafeltje, ik ben aan het werk, er komt niks
uit, ik loop weer naar buiten, en op een gegeven
moment -soms na drie, vier maanden- dan gebeurt er iets, komt er in
eens iets voorbij, staat er iets op papier. Dat is niet iets concreets; het zijn
schetsen, krabbels, je denkt hardop. Zoals een ander aan de telefoon zit
en tijdens een gesprek zit te kriebelen. Dat is heel ongrijpbaar en vreselijk
69
