WIM VAN GELDER
Zeeuw met de Zeeuwen? Wim van Gelder probeert het wel. Zonder het
ceremonieel vertoon van zijn voorganger Boertien draaft hij op bij allerlei
evenementen en feestelijkheden, van het kampioenschap ringrijden tot
een concert van Nieuwe Muziek. Tot de jaarlijkse dialectdag! Je zou ver
wachten dat het goed viel, zijn pleidooi om meer Zeeuws te praete, dat
het zou bijdragen aan zijn eigen Zeeuwse identiteit. Maar het is hoog
stens half gelukt en dat komt echt niet omdat hijzelf het dialect amper
meester is.
Het komt eerder omdat zijn goedbedoelde pogingen gekunsteld lijken,
geforceerd. Omdat het de schijn wekt dat folklore het hoogste Zeeuwse
goed is, terwijl de provincie nou juist van dat beeld af wil. Omdat
Zeeuwen zelf in het spreken van dialect eerder een teken zien van soci
aal-culturele achterstand dan een versterking van hun identiteit. Een
kleine voorhoede vindt het prachtig, de rest spreekt misschien thuis wel
Zeeuws, maar zit niet te wachten op publieke aanmoedigingen van een
Amsterdamse intellectueel.
Dat hij dat niet heeft aangevoeld, is wellicht tekenend. In Noord-Holland
begrepen ze het vertrek van deze stedeling naar een typische plattelands
provincie meteen al niet. In Zeeland verbazen sommigen zich er achteraf
over. "Zijn hart ligt bij het culturele, non-conformistische. Dat tachtig
procent van Zeeland heel conformistisch is, vindt-ie niet interessant",
zegt Arend de Ru.
Zijn andere capaciteiten bewonderend, oordeelt ook Martin Wiersma
streng over Van Gelders gebrek aan empathie. "Wat hij zei over de
ambtenaren. Dat is misschien rationeel goed te verdedigen, maar zeg
het op een andere plaats, in een andere setting. Zorg dat je tenminste
één medestander hebt. Vernieuwing in denken en doen is goed, maar
leef je in, kijk af en toe over je schouders of men nog volgt. Zijn tragiek
Dialecten zijn een cultuur
uiting. Van Gelder breekt
daar graag een lans voor.
Foto: Rogier Veldman
49
