Hulpverleners
DE RAMP
hebben getrokken. Zoiets hoort in een volwassen democratie normaal
te zijn. Pas daarna kan er echt sprake zijn van verwerking.
Helaas is die ruiterlijke erkenning ook in 2003 uitgebleven.
Wat helaas ook uitbleef was een royaal gebaar naar de mensen die een
halve eeuw geleden spontaan en gratis hulp kwam bieden in het ramp
gebied. Terwijl dat gebaar wel was aangekondigd.
Omdat koningin Beatrix op 1 februari Tholen en West-Brabant links had
laten liggen, besloot 'Delta 2003' dat er in september in Tholen en Bergen
op Zoom speciale bijeenkomsten zouden worden georganiseerd waarin
de nog in levende zijnde hulpverleners van destijds eindelijk eens in het
zonnetje zouden worden gezet.
Het uitnodigen van vertegenwoordigers van landen, gemeenten en
organisaties die toen hulp boden, was niet zo'n probleem. Je zou het
hooguit een probleem kunnen noemen dat de vertegenwoordigers anno
2003 vaak nog niet geboren waren in '53.
Maar het vinden van namen van nog levende burgers die destijds hun
werk in de steek lieten en naar het rampgebied afreisden om daar te
komen helpen, was moeilijker. Daarom werd er in de huis aan huis
bladen in het land een oproep gedaan. Het resultaat was dat zo'n 1500
helpers van toen zich aanmeldden.
Maar zoveel mensen bleek nou ook weer niet de bedoeling. Vandaar dat
eind juli werd bekend gemaakt dat er slechts 400 van die 1500 helpers
zouden worden uitgenodigd om naar Tholen te komen (de bijeenkomst
in Bergen op Zoom was 'om organisatorische redenen' uit het programma
geschrapt). De Thoolse sporthal kan weliswaar 800 mensen herbergen,
maar er moesten ook nog enige honderden ambassadeurs, burgemeesters
en andere functionarissen in.
Nu moet het voor een beetje organisatie geen probleem zijn om daar een
mooie mouw aan te passen en al die helpers van toen met open armen te
verwelkomen. Helaas, dat bleek niet de bedoeling. Er ging een briefje
naar 1100 hulpverleners waarin hen werd verteld dat ze niet tot de uit
verkorenen behoorden. Vanzelfsprekend werden ze bedankt voor hun
hulp in 1953 - in een brief van de minister-president zelve - maar bij
velen moet dat toch het gevoel hebben gegeven dat zij kennelijk toch niet
genoeg hulp hadden verleend om te worden uitgenodigd naar Tholen te
komen. Hoe zou de selectie anders zijn gegaan?
Zo eindigde het herdenkingsjaar met een flater die het aloude zunige
Zeeuwse imago weer eens schrijnend in het spotlight zette: als het even
kan wordt er geen cent teveel uitgegeven. Zelfs niet aan mensen die het
meer dan wie ook verdiend hebben om op een royaal gebaar uit Zeeland
getrakteerd te worden.
41
