LAURENS GEERSE
ook te schrijven. Gedichten, rijmend, en voor allerlei gelegenheden. Ben ik ook
gaan lezen. Weet je, ik heb nooit een leraar Nederlands gehad. Ik heb de dichters
zelf gelezen. Zelfde dingen ontdekken ook bij jezelf. Kijk, gevoelens hebben we
allemaal, maar het komt aan op het formuleren, de taal. Op de grens van ironie
en ernst.'
Intussen heeft Laurens de taal aangenomen en is er iets opmerkelijks
gebeurd. Heel Nederland komt in aanmerking met de rijzige minnaar
van het woord. In de vroege jaren '60 is televisie nog bijna nieuw. In de
befaamde quiz van Theo Eerdmans en Maud van Praag treedt Lau
Geerse op als Achterberg-kenner. Hij sneuvelt in de tweede ronde op de
titel van een bundel (Eiland der Ziel), maar zijn naam is gemaakt.
'Ik ben er nooit meer van afgeraakt. Er zijn er nü nog die als ze mij zien
over Achterberg beginnen. Dat mag. Als ik zou moeten kiezen en dat
moet gelukkig niet, zou ik nu Nijhoff prefereren. Dat is vrijer en ook wat
wijder. Achterberg had toch sterk dat christelijker, dat doordesemde, ik
ben gisteravond naar de Achterberglezing van Hazeu geweest. Goed
maar droog. Dat is het'.
In gesprek met Andreas Oosthoek, PZC 26 november 1988
'Naar aanleiding van dat optreden voor de televisie over Achterberg kreeg ik
overal vandaan brieven en telegrammen. Van vrouwen, van iedereen. Voor
sommigen ben ik nog naar het noorden gegaan. Wat ik nog weet, is dat het toen
ongelooflijk koud was. Van de politie van Kampen kreeg ik tijdens de uitzending
een telegram.Uit een doos tovert hij een groene missive van het
Staatsbedrijf der PTT, compleet met fout: Kamper Gmeentelyk Politiekorps
wenst je veel succes.
'Weet je wie er mij ook schreef, J.C. van Schagen uit Domburg. Op een dag ben
ik er naar toe gegaan. Hij heeft er nog over geschreven. Mijn gedichten vond hij
wel wat, dat deed me wel goed. Hij schreef zelfs over me.'
Had gister een hardhoutman bij me, van de houtwerf in Middelburg, 35
jaar, twee jaar getrouwd, kindje van een jaar, allerliefste Marian naast
hem, een busseltje met timmermanspotlood geschreven verzen achterge
laten, indertijd schreef hij geen gekke haiku ook nog, dat kwam van de
Miniaturen, maar ze waren aardig, zij schreef ouderwetser, maar geens
zins prut, ik heb ze eens geïntroduceerd bij den literator van het Zeeuwse
Tft, om te zien, of ze geen debuut konden maken daar, maar hij vond ze
wèl allerliefst, maar niet het Tft waardig - zielige literator, maar que vou-
lez-vous, als je ook elke week een lange literaire bespreking moet schrij
ven voor je broodje. Toen zijn die twee maar getrouwd en hebben een lief
kindje gemaakt. Hij had een paar fotootjes bij zich, bij één zit het op
108
