WIM VAARZON MOREL
A»1-.
Zeilboten op
de Waddenzee,
z.j. aquarel (35 x 51 cm)
Zeeland. De watersnoodramp van 1953 betekent een keerpunt in het
werk van Wim Vaarzon Morel. In de nasleep van dat verwoestend
gebeuren komen nieuwe verbanden tot stand. Zeeland verandert van
aanzien. Dijken en dammen benemen het zicht op open water. De land
bouw groeit uit tot het agrarisch complex. Houten schepen ruimen het
veld voor plastic bootjes. Het laagdrempelig toerisme overspoelt de eilan
den. Door het oude Veere schuift een nieuw publiek. Smook en rook aan
de horizon: fabrieken, centrales, laden en lossen op een nieuw formaat.
Het Zeelandbeeld van Wim Vaarzon Morel verandert drastisch. Hij is
door de reiskoorts en zijn werk aan de Academie deel van een wijder dan
het exclusief-Zeeuwse perspectief. De waarden van een onaangetast land
schap en een open atmosfeer gaan steeds sterker spreken. Hij vindt domi
cilie en atelier op Wieringen, in Friesland, bij de Wadden. Zeeland, zei hij
eens, Zeeland is moeilijk voor mij geworden. De nieuwe dynamiek
spreekt hem aan, maar de uitwassen tellen zwaar. Hij mijdt de oude
omgeving niet, wil nog wel eens uitwaaien, schetsen op de dijk, een schip
zien en de - bijna - laatste robuuste koudbloed tekenen.
98
