HET ZEEtANDBEELD VAN A W DUVEKOT
6.
De ingenieur en de schilder Duvekot hebben de Kalte Kunst achter haar
kille muur gehouden en warmte gevonden in de samenhang der dingen.
A.W. Duvekot vindt zijn weg naar de lagere school, tot en met de zeven
de klas, de b-kant van de HBS, het Zeeuws Technisch Instituut met het
befaamde Diploma Zeeland. Hij wordt diekbaes bij de Borsselse Polder,
technisch ambtenaar bij de Brede Watering en besluit zijn loopbaan als
waarnemend hoofd van het waterschap Noord- en Zuid-Beveland. Het
jaar 1945 is van betekenis. De bevrijding is een feit, de wederopbouw
neemt een aanvang, de realiteit gebiedt nieuwe verhoudingen, een ander
perspectief en afstand tot een duistere periode. Duvekot studeert even
niet verder, gaat 'liever zonder hogere techniek de polder in', en neemt
de baan, het dijkhuis en de gebenedijde omgeving van Westerschelde,
Kaloot, Inlage, Kaai en Zeedijk over van de gestaakte Warren senior en
diens verslagen familie. Wie het Geheim Dagboek van Hans Warren
erop naslaat, bemerkt enige verwijdering, een gevoel van afstand en
teleurstelling, een mengeling van boosheid en verdriet. Begrip ook: er
moet geleefd worden met een veranderde situatie. Inzicht, begrip, her
stel. De vrienden blijven zo'n bitje in de buurte....Een enkele maal bege
ven ze zich in het grotere leven. Van Parijs bijvoorbeeld, aan de buiten
ring en in het brandpunt.
De rapporten van wind water vragen de aandacht. A.W. Duvekot
beheert vanuit zijn nieuwe behuizing de waterkering op een vervaarlijk
spannende plek; zijn met zorg begeleide dieptemetingen wijzen uit dat
vóór de Polder Borssele het absoluut diepste punt van Nederland wordt
bereikt. De dissertatie, nodig ter verkrijging van het ingenieurschap,
benoemt de 61 meters onder zee in het rijk der wieren, de steile oever,
de stromingen en de zorgelijke gevolgen.
Het huis met bevlagd
ku icht, gouache, 1949.
93
