VOORWOORD
boek 5 schreef Andreas Oosthoek een ode aan Hans Warrens Zeeland
beeld. Warren overleed op het laatst van 2001. Op 19 december. Hij is
begraven in Soetwaters Borssele, vanuit het dorpshuis Vijverzicht.
Vroeger de lagere school, waar Hans Warren en Adrie Duvekot school
gingen. De buitenbeentjes, die zich tot elkaar aangetrokken voelden.
In dit Zeelandboek is het het beeld van Adrie Duvekot dat Oosthoek
centraal stelt.
Identiteit en imago komen in dit Zeelandboek aan bod in het artikel van
Jaap van Velzen, die naar aanleiding van de huidige imago-campagne de
verschillende onderzoeken op een rij zet. Oude en nieuwe beelden mar
keren steeds weer de gedachten over Zeeland, wisselend bij Zeeuwen en
niet-Zeeuwen, in de provincie woonachtigen of zij die elders hun domici
lie hebben.
Is er iets Zeeuwser dan het Gezelschap van de Zee? Je hoeft niet in
Zeeland geboren te zijn om woorden en beelden te vinden die je in
theaterstukken kan tonen. Je hoeft ook geen Zeeuw te zijn om in het
niet-proviciaalse repertoire mee te spelen. Rebecca van Wittene haalt Jan
Schuurman Hess en zijn Gezelschap van de Zee dit Zeelandboek binnen.
Ze verdienen een eigen podium, maar het beleid van de cultuurpausjes
zet in op andere kaarten. De geschiedenis is zo bizar dat het een spekta
kelstuk verdient. Het Gezelschap van de Zee zelf verdient een reguliere
plaats in het Zeeuwse cultuurlandschap. Waren daar maar meer mensen
van overtuigd!
Lein Labruyère draagt dit Gezelschap een goed hart toe. Hij was voor
zitter van het bestuur. Dat staat niet in het verhaal van Mirjam van
Zuilen over hem. Wel is daar te lezen hoe Lein van gerenommeerde
bakker burgemeester werd en voorzitter van het college van bestuur van
de Hogeschool Zeeland. En waarom hij nu dit Zeeland gaat verlaten (om
er vaak terug te keren, zeker in Domburg).
Het Zeeuwse landschap komt in verschillende artikelen aan de orde.
Marten Hemminga en Huib Zuidervaart vinden dat het tijd wordt om de
samenhangende informatie over het bijzondere van de Zeeuwse natuur
en het Zeeuwse landschap een eigen plek te geven. Rond kasteel West-
hove zou een centrum kunnen ontstaan voor een instituut dat er eigenlijk
al lang had moeten zijn.
Voor het nieuwe landschap rond Waterland Neeltje Jans is een nieuw
masterplan gemaakt. Daarover bericht Jan Willem Bosch.
De veerboten, ze zijn er nog als dit boek het licht ziet. Straks niet meer.
In het afscheid speelt Champagne Charlie de begrafenismuziek. Maar die
is niet erg treurig, wel vol heimwee. Sjef Hermans schrijft over zijn eigen
band en over dat afscheid. Paul de Schipper besluit met een ode aan de
Westerschelde. En zo is dit Zeelandboek opnieuw een deel van documen
taire verhalen, die samen een beeld van Zeeland vormen.
10
