HET GEZELSCHAP VAN DE ZEE
aangesproken. Vergeten en weggeworpen stukken die het dubbel en dwars waard
zijn om gespeeld te worden.
"Ik kreeg op een gegeven moment van een dramaturg (ik heb weinig op
met dramaturgen, die vind ik echt een overbodigheid in de toneelprak
tijk, maar goed) er kwam een dramaturg naar mij toe en die zei: Ik heb
hier een slecht toneelstuk maar het is van Hella Haasse. Dus daar zat een
enorm oordeel in en een enorme vorm van opportunisme, typisch voor
dramaturgen misschien. Ik las dat stuk, 'Schaken met Diponegoro'; het
was een kopie van een doorslag van een carbonpapiertje. En ik denk:
jezus, wat een belangwekkend stuk. Het is met heel zuivere en welover
wogen literaire motieven geschreven zoals het geschreven is, het maakt
een wezenlijk onderdeel uit van het oeuvre van de schrijfster, het is een
interessant onderwerp, een goed toneelstuk én het is van Hella Haasse.
Dat heeft dertig jaar lang in de la van een dramaturg gelegen! Die man
zat indertijd bij de Haagse Comedie, heeft later bij het RO-theater
gewerkt, en al die jaren heeft hij er niks mee gedaan. En ik begrijp ook
waarom, ik begrijp het goed: "We hebben geen regisseurs en toneel
makers die dat interessant vinden want zij kiezen hun eigen dingen."
Het bekende liedje.
Cees Nooteboom had ook zo'n ervaring met het toneel, met ook weer
zo'n dramaturg. Hij had een stuk geschreven en de dramaturg kwam
het ophalen. Cees had dat stuk netjes uitgetikt op velletjes papier, de
dramaturg bond het stapeltje onder zijn snelbinder en fietsend door
Amsterdam, met tegenwind, vloog het ene velletje na het andere in de
gracht. Toen-ie bij Toneelgoep Centrum aankwam was er geen bladzijde
meer over! Het was het enige exemplaar, Cees'origineel. Nou, toen werd-
ie bedankt voor de moeite. Zo ging men met schrijvers om."
114
