Beperkte tijd
KUNSTSCHILDER RUDOLF HAGENAAR
Hagenaar kiest voor het leraarschap en neemt de consequenties daarvan voor lief.
Hij kan alleen schilderen in zijn vrije tijd. Overdag staat hij voor de klas.
Dos a dos
Olieverf/paneel (1983)
88 x 54 cm.
"Het boeide me wel, dat lesgeven. Dat kun je of dat kun je niet. Je moet
daarvoor bepaalde dingen meenemen: je zult moeten beschikken over
absoluut wat vakmanschap, je moet het bijna spelenderwijs kunnen, je
moet kunnen improviseren en je moet van je vak houden zoals je van
kinderen houdt. Nou is dat laatste zeer moeilijk met een klas vol pubers!
Wil dat lukken dan moet zo'n klas ook van jou op de één of andere
manier gaan houden.
Het was in elk geval een schitterend compromis met graagte aanvaard.
Nee, het was een goede keuze van me om tekenleraar te worden.
Schitterend vak overigens om te geven. Iets anders zou u toch niet van
me verwachten?
Het werk is voor een groot deel ontstaan in de avonduren, nachturen
en vakanties. Dat was ook de reden waarom ik verplicht was om m'n
schilderijen zo aan te pakken, dat ik
erop terug kon komen. Ik moest m'n
beperkte tijd zo praktisch mogelijk
benutten. En natuurlijk spookte mijn
werk weieens door m'n hoofd, als ik
voor de klas stond. Ik zou liegen als
ik zei dat dat nooit gebeurd is..."
Je kunt je afvragen of Hagenaars ont
wikkeling als schilder er anders zou
hebben uitgezien als hij niét had geko
zen voor een baan in het onderwijs.
De kunstenaar denkt van niet.
"Ik zou door de omstandigheden
gedwongen zijn een andere weg in
te slaan. Ik had naar alle waarschijn
lijkheid een functie of baan gezocht
die me de nodige tijd gaf. Tijd die
ik zou kunnen besteden aan het
schilderen. Want dat schilderen,
dat is me altijd dierbaar geweest.
Ik heb dat vanaf m'n vijfde jaar
gedaan. Vóór die tijd misschien
ook, maar dat weet ik niet meer.
Nee, ik heb altijd getekend en
geschilderd. En ik doe dat eigenlijk
non-stop. Ik ben een soort beweeg
baar foto-apparaat. Bepaalde objec
ten die me boeien door de lichtval,
139
