DANIËI JAN PIETER BRUINOOGE
ervoor in de plaats. Drie wethoudersplaatsen voor de PvdA. Daan: "Dat
heeft heel wat ophef en krantenpapier gekost; dat kan ik je verzekeren. Ik dacht:
dat waait na een dag of tien wel over. Maar het heeft lang geduurd hoor!"
Het is duidelijk. Vlissingen was en is een rode stad. Een nieuw zwembad,
sporthallen, peuterspeelzalen en ook fusies in het jongeren- en jeugdwerk
had Daan al op zijn conto geschreven en daar kreeg hij vrij gemakkelijk
de handen voor op elkaar. Maar nu verzon hij dingen, waarvoor hij heel
wat uit zijn bestuurlijke trukendoos moest halen om ze gerealiseerd te
krijgen. Herinrichting van de Boulevard, upgrading van de Walstraat en
de bouw van het Scheldeplein, herstructurering van de Koopmans- en
Vissershaven en van het Arsenaalgebied. In die jaren lag het winkelge
bied van de Walstraat en omgeving er tamelijk desolaat bij. 's Morgens
om elf uur liepen er bij wijze van spreken drie man door de winkelstraat.
De Boulevard was nog vooral een autoweg met tweerichtingsverkeer,
mogelijkheden voor parkeren en slechts een smal trottoirtje om over te
flaneren. Ook de Vissershaven en het Arsenaalgebied zagen er niet erg
florissant uit. Het nieuwe College kwam in 1986 in een vloek en een
zucht met drie beleidsnota's: een over recreatie en toerisme, een over
werkgelegenheid en een binnenstadsnota. "En toen ben ik met wat ik
gemakshalve maar zal zeggen 'de grote projecten' begonnen." Het ging om de
drie al genoemde projecten. In het kernwinkelgebied werd begonnen met
de Jacobsstraat, daarna het aanpakken van de Lange Zelke. De grote klus
was het Scheldeplein. Daan: "Daar heb ik na ellenlange onderhandelingen
kans gezien twintigduizend vierkante meter grond te ruilen met de Koninklijke
Schelde Groep. En dan moest ik voor hen grond terugkopen aan de Koningsweg"
Het toenmalige succes van de realisering van het project kwam niet
alleen door het politieke spel van Daan. Daar was ook het onderhandelen
met gegadigden. Want iedereen bleef natuurlijk de kat uit de boom kij
ken, voor iemand zich in Vlissingen zou willen vestigen. Middelburg was
er al met zijn winkels en Walcheren telt niet meer dan pakweg 100.000
inwoners. Van wie moet je het dan hebben? Van de toeristen? Maar toen
Daan de familie Brenninkmeyer overhaalde om met C&A naar Vlissingen
te komen, samen met een verplaatsing van Albert Heyn uit de Schelde-
straat naar het Scheldeplein en ook Blokker zich aansloot, was dat een
ijzeren formule. Daarna kwamen anderen vanzelf. Daan zal het voor
beeld van deze ABC-formule later aanhalen als model voor de aantrekke
lijkheid van de Vlissingse havens van Zeeland Seaports. "Als Hessenatie
zich hier vestigt, dan hoefje aan niemand meer uit te leggen dat de locatie aan
trekkelijk is"zegt hij dan.
Het Boulevardproject heeft Daan rond 1989 'door de raad' gekregen.
Iedere rechtgeaarde Vlissinger is trots op 'zijn' boulevard met al haar
gelegenheid om er te flaneren. Het wordt door buitenstaanders als het
mooiste waterfront van Europa, misschien wel van de wereld
beschouwd. Dat Daan het allemaal zelf verzonnen heeft is teveel gezegd,
al wekt hij wel eens die indruk, maar zonder hem was die boulevard
nooit geworden wat zij nu is. Hij heeft er zijn politieke nek voor uitgesto
ken, er het draagvlak voor gecreëerd en zo de verwezenlijking mogelijk
87
