De toekomst
DE LAATSTE WEER VISSERS
Cor in z'n element; in de
verte de grote boot.
"Hoe ziet de toekomst van de weervisserij er nou uit?", wil ik tot slot weten.
Cor zucht, draait nog een zware, neemt een bedaarde trek en zegt: "We
zijn nu nog met twee visserijen. Maar Piet Landa is al in de vijftig en hij heeft
geen zoons, dus die zal er wel mee stoppen over een tijdje. Nou, ik ben straks
zeventig, dus dan blijven mijn zoon en schoonzoon nog als allerlaatsten over.
Maar ja, of die het vol zullen houden, dat weet ik niet. Er is wel eens over
gepraat om de weervisserij met subsidie van de overheid in stand te houden,
omdat het toch een bijzondere manier van vissen is, die je nergens meer tegen
komt. Maar het is bij wat praten gebleven."
Die poging tot behoud van de weervisserij via overheidssubsidie werd
gedaan door de in 1997 opgerichte 'Stichting Behoud Weervisserij'
(SBW), waarvan de Bergse historicus Nic. Grosveld een der initiatiefne
mers én secretaris is. In de stichting zitten verder mensen van allerlei slag
zoals een restauranthouder, een jurist en enkele zakenlieden. Maar hun
subsidieaanvrage bij het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en
Visserij liep op een afwijzing uit. Het ministerie wenste alleen 'vernieu
wende activiteiten' te subsidiëren en dat is wel het allerlaatste dat van de
weervisserij gezegd kan worden.
Een jaar later onthulde de SBW op de binnenplaats van het huis van Cor
van Dort de 'ansjovisvlag', die sindsdien in Bergen op Zoom uithangt als
er weer verse ansjovis aan wal wordt gebracht. Helaas bleek de vangst
dat jaar erg mager. Cor bracht niet veel meer dan enkele kilo's per dag
