ZEEUWSE HAVENS ALS VESTIGINGSPLAATS
volledig begrepen voelt. De ervaring leert dat het klanten niet alleen gaat
om een zo laag mogelijke prijs. Er zijn voorbeelden bekend van havenbe
heerders die de grond zo goed als voor niets aanboden, maar vervolgens
helemaal niets regelden. Voor internationale bedrijven is het bijna een
onmogelijke opgave om vervolgens zelf alles (van vergunning tot en met
infrastructuur) in orde te moeten maken. Commercieel havenbeheer is
juist het zoeken naar de 'tailor made solution'; voor ieder bedrijf een
maatpak, zodat een echte relatie wordt opgebouwd. Bedrijven investeren
niet voor enkele jaren, maar voor tenminste 15 jaar en mogelijk langer.
De vestigingskeuze is net als een persoonlijke verhuizing een zeer be
langrijke keuze. De duur van vestigingsbeslissingen kan dan ook in de
tijd variëren van enkele maanden tot en met enkele jaren.
Er zijn natuurlijk voorbeelden in de Zeeuwse havengeschiedenis te
vinden waarbij het besluitvormingsproces bijzonder snel is verlopen.
Zo werd de voormalige commercieel directeur van Zeeland Seaports op
een late vrijdagmiddag in 1997 opgebeld met de vraag of hij nog wat
grond voorhanden had voor het accommoderen van een Amerikaans
bedrijf dat zich gespecialiseerd had in de handel van ferro alloys (toe
voegingen voor staal en ijzer). De klant had in de afgelopen dagen heel
Noordwest-Europa gezien en nergens een goed stuk grond voor zijn
activiteiten kunnen vinden. Hij was intussen lichtelijk wanhopig gewor
den, omdat hij de volgende ochtend terug moest naar de Verenigde
Staten. De commercieel directeur vroeg in het kort enkele bijzonderheden
en antwoordde dat hij misschien wel het een en ander in de aanbieding
had. Omdat de klant uit Rotterdam moest komen, spraken ze met elkaar
na het avondeten om 19.00 uur op het kantoor van Zeeland Seaports in
Vlissingen-Oost af.
Na een korte kennismaking en enige uitleg vertrokken ze naar de be
wuste locatie aan de Kaloothaven. Met behulp van het schijnsel van de
koplampen werden de contouren van het betreffende terrein enigszins
duidelijk en kon de kaart van het havengebied worden afgelezen.
De klant had niet lang nodig om te beslissen. Hij was dolenthousiast
dat hij op de vooravond van zijn vertrek toch nog een terrein had gevon
den. Intussen belde de commercieel directeur naar het huis van zijn baas,
de gedeputeerde voor Economische Zaken van de Provincie Zeeland en
tevens voorzitter van het Dagelijks Bestuur van Zeeland Seaports.
Hij legde kort het verhaal uit en vroeg of hij met de prijscondities kon
instemmen. De voorzitter ging direct akkoord en de deal werd gesloten.
Hoewel misschien uniek, is dit verhaal toch kenmerkend voor de om
gang tussen havenbeheerder en havenbedrijfsleven. Het is een goed
voorbeeld van de korte communicatielijnen. De Zeeuwse havenwereld
is niet groot. De mensen kennen elkaar en weten elkaar te vinden.
Het havenbestuur staat zodoende zeer dicht bij het havenbedrijfsleven
en weet wat voor kansen en bedreigingen er spelen. Omdat die commu
nicatielijnen zo kort zijn, kunnen beslissingen vele malen sneller worden
genomen dan in andere havens. Dat is een absolute unieke vestigings-
plaatsvoorwaarde die niet in geld is uit te drukken.
106
